کمال گرایی به درجات مختلف توسعه یافته است ، اما مضر بودن آن برای کودکان در هر سنی یکسان است. از این نظر آسیب پذیرترین ها نوزادان یا تنها فرزندان خانواده هستند. بسیاری از والدین ناآگاهانه تقریباً همان اشتباهات را می کنند و شخصیت روان رنجوری را شکل می دهند.
در روانشناسی ، در مورد چگونگی درک کمال گرایی اتفاق نظر وجود ندارد ، با این حال ، حتی بدون یک تعریف دقیق ، معلمان و روانشناسان کودک در یک چیز اتفاق نظر دارند: کمال گرایی یکی از اختلالات عصبی است که منجر به فرسودگی ، تغییر شکل های حرفه ای ، روان پریشی می شود … در یک کلمه ، یک کودک کمال گرا بزرگ می شود عصبی ، خود و زندگی ناراضی ، یک فرد ناراضی.
متأسفانه برخی از والدین ، با مشاهده (یا حتی در حال رشد) اولین نشانه های کمال گرایی در کودکان خود ، از بیماری که یافته اند خوشحال و افتخار می کنند. آنها می گویند که میشا آنها بسیار دوست خوب است ، او همه کارها را با دقت و دقت انجام می دهد ، و تا زمانی که همه کارها را به طور کامل انجام دهد ، به هیچ وجه حواس او را پرت نمی کند ، او چنین شخصیتی دارد ، تا زمانی که همه سربازان را به طور دقیق درست کند - او شروع به بازی می کند.
این س openال همچنان روشن است که آیا کمال گرایی از نظر ژنتیکی به ارث رسیده است ، با این حال ، تا به امروز ، 4 نوع رفتار والدین شناسایی شده است که تفکر یک کمال گرا را تشکیل می دهد:
- والدین بیش از حد حساس هستند. انتقاد سالم ، نرم ، منطقی ، به روشی پدرانه صحبت می شود یک چیز است. نکته دیگر این است که وقتی کودک فقط یک انتقاد را نسبت به همه تلاش هایش دریافت می کند.
- انتظارات والدین خیلی زیاد است. بعضي از مردم كتابهايي را خريداري مي كنند كه نويدبخش پرورش يك كودك است. و آنها طبق کتاب زندگی می کنند ، نه با کودکان.
- تأیید والدین وجود ندارد یا متناقض است. این اولین نکته را تکرار می کند. کودک تقویت مثبتی دریافت نمی کند ، به این ترتیب است که کسری کسری ایجاد می شود ، پس از آن کودک یاد می گیرد فکر کند که خوب به حساب نمی آید ، زیرا تلاش زیادی نکرده است. این می تواند ، از جمله موارد دیگر ، به اعتیاد به کار منجر شود.
- والدین کمال گرا خود به عنوان الگو عمل می کنند.
والدین باید به یاد داشته باشند که روان کودک بسیار فعال است ، این کار به اقدامات فوری نیاز دارد و این با رفتار عاری از خطا سازگار نیست. بسیاری از محاکمات و بسیاری از اشتباهات - این یک وضعیت طبیعی برای کودک است ، هیچ مشکلی در اشتباهات و تصمیمات اشتباه وجود ندارد.
بعضی از والدین به فرزندان خود القا می كنند كه رفتار درست و نادرستی در بازی وجود دارد (این امر در مورد قوانین استاندارد مانند فوتبال یا شطرنج اعمال نمی شود ، ما به طور كلی در مورد بازی صحبت می كنیم) ، و وقتی كودكان ، مثلاً فیل به رنگ قرمز و خورشید به رنگ سبز ، چنین والدینی توضیح می دهند که قرار نیست این کار انجام شود.
روان کودک پیشگیرانه است و برخی والدین نگرش قطبی را به فرزندان خود القا می کنند - یا این کار را عالی انجام می دهند ، یا اصلاً این کار را نمی کنند. این برخلاف روند عادی امور ، آزمون و خطا است ، اما بدتر ، ابتکار عمل را می کشد.
باید پذیرفت که اگرچه تعداد کمی از والدین فرزندان خود را به خاطر اشتباهاتشان مجازات می کنند ، در عین حال ، بعضی از والدین آنها را برای توضیح و س questionsال سرزنش می کنند.
فرزندپروری یک فرایند مسئولیت پذیر و پیچیده است ، والدین باید هر روز صبح به خود یادآوری کنند که فقط آنها در درجه اول روی آنچه شخص بزرگ می شود تأثیر می گذارند ، اما همچنین قادر به آسیب جدی هستند. بیشتر اوقات کودکان را به خاطر اشتباهات ببخشید و با مهربانی به آنها بیاموزید ، از درخواست ها و س questionsالات چشم پوشی کنید ، از این ابتکار تشکر می کنیم.
