روان درمانی خانواده ای سیستمیک روش جدیدی برای مشاوره روانشناسی در مورد مشکلات خانوادگی است. کل خانواده به عنوان یک ارگانیسم واحد به عنوان مشتری در نظر گرفته می شوند. هدف بهبود عملکرد سیستم خانواده به طور کلی است.
خانواده به عنوان یک موضوع تأثیرگذار
روان درمانی سیستمیک خانواده ، خانواده را ارگانیزمی مستقل با تاریخچه ، ارزش ها و قوانین توسعه خاص خود می داند. درمانگر به اندازه کافی در روند درمان نقش دارد ، او یک مربی را مشاهده می کند یا به عنوان یک وی عمل می کند. در طول راه ، او س asksال می کند ، کنترل می کند ، می تواند یک درگیری مصنوعی یا هر موقعیت دیگری ایجاد کند. جهت سیستم در حال حاضر در روانشناسی خانواده پیشتاز است.
جهت های قدیمی تر ، یک نفر را به عنوان یک موضوع تأثیر روانشناختی در نظر می گرفتند ، در حالی که سیستماتیک ، خانواده و کل سیستم آن را به عنوان ابژه ای در نظر می گرفت. چنین نظریه ای نه از طریق هر گونه دانش روانشناسی قبلی ، بلکه از سایبرنتیک ناشی شده است. سایبرنتیک یک نظریه کلی سیستم دارد. می گوید کل از مجموع اجزای آن بزرگتر است. تمام قسمتها و فرایندهای کل به طور متقابل یکدیگر را شرطی می کنند.
سیستم خانواده گروهی از افراد با یک محل زندگی مشترک است که با روابط خاصی به هم متصل می شوند. گفته می شود که اقدامات اعضای خانواده تابع قوانین و مقررات کل سیستم خانواده است. همیشه اتفاقی به دلیل خواست اعضای خانواده رخ نمی دهد. سیستم خانواده به طور مداوم با محیط ارتباط برقرار می کند.
اهداف و روشهای روان درمانی خانواده ای سیستمیک
روان درمانگر به همه اجازه صحبت می دهد و راحتی بقیه را فراهم می کند. او به همراه خانواده اش در جستجوی فرصتی برای تغییر عملکرد سیستم خانواده به سمت بهتر هستند. در عین حال ، هیچ کاری برای تغییر افراد جداگانه موجود در سیستم وجود ندارد. روانشناسی سیستمیک خانواده جریانهای مختلفی دارد که در برخی از آنها نیازی به حضور همه اعضای خانواده در یک جلسه روان درمانی نیست. آنها با کسانی کار می کنند که مشکلات و رفتار آنها دلیل روی آوردن کل خانواده به روان درمانگر بوده است. از طریق آن ، جنبه های منفی ارتباطات درون خانواده از بین می رود.
هر آسیب شناسی روانی به عنوان جلوه ای از روابط ناکافی در خانواده تلقی می شود. خانواده ها قوانین ، افسانه ها ، الگوهای رفتاری خاص خود را دارند. این ویژگی خاص آنهاست که می تواند بیماری روانی را در اعضای خانواده تحریک کند. در دوران کودکی ، کودک الگوهای منفی رفتار مشاهده شده در بزرگسالان را جمع می کند. متعاقباً ، او شروع به تولید ناخودآگاه آنها در بزرگسالی می کند.
تکنیک های درمانی: مصاحبه دایره ای. از یكی از اعضای خانواده سال می شود كه دو نفر دیگر چگونه با یكدیگر ارتباط برقرار می كنند. گاهی اوقات درمانگر با قرار دادن همکاران در پشت آینه یک طرفه از نظارت استفاده می کند. همکاران روند را مشاهده می کنند و افکار خود را به اشتراک می گذارند. همچنین ، درمانگر از چنین تکنیکی به عنوان بازتعریف مثبت مسئله ای که خانواده با آن روبرو شده است استفاده می کند. هدف کاهش مشکلات نیست ، بلکه ارائه آنها به عنوان دوستانی است که به شما کمک می کنند راهی برای برون رفت از شرایط پیدا کنید.
