بسیاری از مادران با نگرانی می گویند کودک جایگزین شده است. در همان زمان ، آنها متذکر می شوند که این اتفاق زمانی رخ داده است که سن کودک به سه سال نزدیک می شود. بحران سه ساله امری غیر قابل توضیح است. کودک آرام قبلاً عصبانی و تحریک پذیر می شود ، او "من" خود را دارد ، که بر خلاف عقل سلیم است.
در این سن ، کودکان ضربه زدن یا گاز گرفتن به فردی را امری طبیعی می دانند. آنها شروع به درگیری با والدین و دوستان می کنند ، توهین می کنند و به طور کلی رفتار بسیار بدی دارند. عصبانیت با فریادهای ترسناک همراه است ، یک اسباب بازی یا آب نبات خریداری نشده به بهانه ای برای شروع غرش و افتادن تبدیل می شود ، با وجود این که در یک مکان عمومی هستید.
اشتباه اصلی بسیاری از والدین به شرح زیر است: آنها شروع به واکنش در برابر همه معجزه هایی می کنند که کودک قبلاً آرام در طی یک بحران سه ساله ایجاد می کند. و کودکان این احساس را دارند و کارهای بدی را تا حد بیشتری شروع می کنند. ضرب و شتم کودک نیز گزینه ای نیست ، او عصبانی خواهد شد و والدین خود را دوست نخواهد داشت و احساس کمربند نیز کم است.
کودکان روانشناسان ظریفی هستند ، آنها لحظه ای را احساس می کنند که "کنسرت" می تواند با کسب آنچه آرزوی آن را دارند به پایان برسد. به هر حال دادن یا خرید بسیار ارزان تر از تماشای جیغ های او در وسط یک مرکز خرید است.
بسیاری از خود می پرسند که چه زمانی بحران سه ساله پایان می یابد؟ با اطمینان نمی توان گفت ، شکل گیری شخصیت برای همه متفاوت است ، اما معمولاً در چهار سالگی به خودی خود می گذرد. و هرچه کمتر به همه عصبانیت ها توجه کنید ، کودک سریعتر می فهمد که از این طریق هیچ چیز حاصل نخواهد شد. و او شروع به جستجوی سایر حرکات و خروجها به قلب شما خواهد کرد ، مهمترین چیز این است که یک استراتژی صحیح برای رفتار خود ایجاد کنید ، که بر کودک شما تأثیر مثبت بگذارد.
