پس از سه سال زندگی ، کودک شروع به گذراندن یک دوره گذار می کند. این زمان بزرگ شدن از نوزادی تا سن دبستان است. شخصیت و عادات کودک تغییر می کند ، دلهره های بی انگیزه شروع می شود. فقط به والدین می توان توصیه کرد که در این سن کودکی که از قبل آماده شده است وارد شوند.
چه چیزی بیشتر والدین کودک سه ساله را گیج می کند؟ عصبانیت مداوم از ابتدا. اما فقط به نظر بزرگسالان می رسد که کودک هیچ دلیلی برای رفتار بد ندارد ، اما در واقع بسیاری از آنها وجود دارد. در این سن ، هر وضعیت ناخوشایند توسط کودک به یک گروتسک تبدیل می شود. بیش از حد کار کرده اید؟ اشک اسباب بازی نخرید؟ دلهره با احساس روی زمین. گرسنه؟ باز هم هیستریک هایی با خواسته های نامفهوم.
کاری که والدین می توانند در چنین شرایطی انجام دهند. ابتدا خود را آرام کنید ، حتی اگر کوچولوی شما در پیاده رو خیابان شلوغ گریه کند. به هیچ وجه در برابر چنین هوی و هوس واکنش نشان ندهید. فقط با خونسردی از او بخواهید بلند شود و حرکت کند. خواهید دید ، چند دقیقه دیگر او بلند می شود مثل اینکه اتفاقی نیفتاده باشد و با آرامش دنبال شما می آید. آرامش درونی خود را آموزش دهید. برای یک کودک ، مهمترین چیز واکنش شماست. اگر آنجا نباشد ، هیچ دلیلی برای هیستری وجود ندارد.
کودک در سه سالگی باید معنای کلمات "نه" ، "نه" ، "خطرناک" را به وضوح درک کند. علاوه بر این ، همه اعضای خانواده و همه کسانی که با کودک (پرستار بچه ، مادربزرگ) تماس دارند باید به این خط پایبند باشند. نمی توانید روی طاقچه پنجره بنشینید ، پریود شوید. نه ، شما نمی توانید برای شب شیرینی داشته باشید. به تدریج ، این ممنوعیت ها امری مسلم و طبیعی تلقی می شود و باعث سردرگمی نمی شود. اما همه منع ها باید توجیه شود.
احساسات خود را کنترل کنید. فرزندان ما تصاویر آینه ای از خودمان هستند. اگر والدین خود در معرض پرخاشگری قرار می گیرند ، فریاد می کشند ، فحش می دهند ، کتک می زنند ، پس نباید تعجب کرد که کودکان چنین رفتاری را دارند. اگر احساس می کنید دیگر قادر به کنترل خود نیستید ، فقط از کودک دور شوید و در اتاق دیگری ببندید. و در آنجا می توانید گریه کنید ، جیغ بزنید ، با مشت بالش خود را بزنید. و شما باید پیش بچه هایی بروید که قبلاً کاملاً آرام شده اند. و فقط اگر تقصیر کودک جدی بود ، اما بدون احساسات غیر ضروری با او در مورد رفتار او صحبت کنید.
بحران سه ساله را می توان به وضوح بیان کرد حتی در شرایطی که کودک برای اولین بار به باغ می رود ، خواهر یا برادر کوچکتر دارد ، مادرش به کار می رود و پرستار بچه ظاهر می شود. این همه یک استرس بزرگ برای کودک است. در سه سالگی ، روان کودک هنوز آماده چنین تغییراتی نیست ، اما او قبلاً بزرگ شناخته شده است. بله ، به گفته والدین ، شخصی مانند او می تواند در حال حاضر چندین ساعت در روز را در جمع بچه های ناآشنا بگذراند ، خودش بازی کند و حتی در خانه کمک کند. چیزها را مجبور نکنید ، بگذارید کودک یک کودک باشد.
