بچه ای که هنوز سه ساله نشده است ، اغلب فقط توسط والدین قابل درک است. کودکانی هستند که در سن یک و نیم تا دو سالگی خوب صحبت می کنند ، ده ها کلمه را در گفتار به کار می برند ، و همسالان "غیر صحبت کننده" آنها نیز بسیاری از کلمات را می فهمند ، اما در گفتار آنها فقط 10-15 کلمه موارد ضروری ، آنها را با حالات و حرکات صورت تکمیل می کند. غالباً والدین خود عامل تنبلی کودک در صحبت هستند. برای کمک به کودک در صحبت کردن ، نکاتی وجود دارد که باید بخاطر بسپارید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
محیطی ایجاد کنید که کودک را به گفتگو ترغیب کند
وانمود کنید که نمی شنوید ، کودک را درک نمی کنید ، دوباره از او س askال می کنید یا کار دیگری انجام می دهید که او درخواست نمی کند. این کار کودک را مجبور به استفاده از کلماتی می کند که والدین می توانند آن را درک کنند.
گام 2
واژگان خود را گسترش دهید
با لحنی معمولی ، با جملات دشوار با کودک خود صحبت کنید ، درباره عملکرد خود نظر دهید و توضیح دهید. گفتار خود را بیش از حد ساده نکنید. کودک هرچه بیشتر کلمات را بشنود ، واژگان منفعلانه او فعالتر تشکیل می شود - تعداد کلمات و عباراتی که می فهمد ، گرچه خودش آنها را تلفظ نمی کند.
مرحله 3
به بچه خود سخنرانی نکنید
حتی کودکی که خوب حرف می زند همه چیزهایی را که می شنود نمی فهمد. از کودک خود نخواهید که بفهمد چه چیزی هنوز "به اندازه کافی بالغ" نشده است ، از اینکه حوصله شنیدن سخنرانی های شما را ندارد عصبانی نشوید. کودک می تواند دستورالعمل های شما را به کلمه کلمه تکرار کند ، بدون اینکه چیزی بفهمد ، او مانند طوطی فقط کلمات شما را تولید می کند.
مرحله 4
همیشه درست صحبت کنید
خودتان از "زبان کودکانه" استفاده نکنید ، صحبت کردن به روشی کودکانه ، تسلط کودک را در گفتار پیچیده کرده و شکل گیری تلفظ صحیح کلمات را کند می کنید. او مجبور به آموزش مجدد می شود و این یک روند طولانی و دشوار است. هر وقت كودك شما كلمات را به اشتباه تلفظ می كند ، او را بغل نگیرید و اصلاح نكنید ، تا او را از گفتار دلسرد نكرده باشد. خودتان درست صحبت کنید و به تدریج کودک شما یاد می گیرد که درست صحبت کند. کودک نه تنها مکالمه ، بلکه برقراری ارتباط و ایجاد یک گفتگو باید میل خود را تحریک کند.
