افراد مشهور غالباً برخی از خصوصیات یا عجیب و غریب را دارند که آنها را از تعدادی دیگر از "ستاره ها" متمایز می کند. و برخی از این ویژگی ها به قدری غیرمعمول هستند که نام پدیده ای می شوند. بنابراین این مسئله با مشکل روانی بازیگر مشهور سینما و سمبل جنسی نیمه اول قرن بیستم ، مرلین مونرو ، ملزم نورما ژان بیکر اتفاق افتاد.
اصل مسئله
روانشناسان می گویند تقریبا نیمی از زنان در جهان از سندرم مرلین مونرو رنج می برند. این مسئله با انزجار مداوم از خود ، خود رد شدن از خود و جستجوی بی نتیجه و بی ثمر برای عشق بیان می شود.
به طور سنتی ، روانکاوان علت این مشکل را در دوران کودکی جستجو می کنند. بنابراین در مورد سندرم مرلین مونرو نیز وجود دارد - اگر کودک محبت والدین را دریافت نکند ، می تواند در سنین بسیار کمی ظاهر شود. در این صورت ، او شروع به جستجوی او از بیرون می کند. کودک به دنبال تأیید دیگران است ، می خواهد همه راضی کند ، توجه ، تحسین ، شناخت را به خود جلب کند. احساس می کند که دائماً به چیزی احتیاج دارد ، اما نمی تواند رضایت خاطر خود را پیدا کند.
در اینجا دو احساس به تقابل می افتند: احساس عدم لیاقت عشق و اشتیاق پرشور برای دریافت آن. علاوه بر این ، با همه رفاه ، فرد مبتلا به سندرم مونرو هنوز احساس شکست می کند.
ویژگی های اصلی این پدیده عبارتند از:
- احساس مداوم یک فرد بسیار جذاب نبودن ؛
- احساس کودک بودن
- سکوت ، جهش عاطفی مکرر ، انزوا ؛
- حسادت غیر قابل کنترل دیوانه کننده ؛
- ترس وحشتناک از تنهایی ؛
- عزت نفس پایین
- افزایش فداکاری
- اولویت برای ستمگران مرد ، وابستگی به آنها ؛
- علاقه به قرص های خواب آور ؛
- افزایش اضطراب
البته همه این علائم به صورت جداگانه می تواند بیانگر انواع مشکلات روانی باشد. با این وجود ، آنها تظاهراتی از سندرم مرلین مونرو را نشان می دهند.
به نظر می رسد که اغلب ، افراد مبتلا به این سندرم به یک رفتار خشن ، گاه بی رحمانه نسبت به خود اعتیاد دارند. این امر با نوعی برنامه نویسی در دوران کودکی ، یعنی - غیاب یا کمبود حاد عشق و علاقه از سوی والدین ، اغلب - یک نگرش نسبتاً ظالمانه نسبت به خود ، توضیح داده می شود. سندرم مرلین مونرو غالباً در افرادی ایجاد می شود که در کودکی توهین ، عدم تأیید و احساس محبت بی قید و شرط زیادی داشته اند.
سندرم مرلین مونرو به درمان دقیق و جامعی نیاز دارد ، زیرا می تواند تأثیر فوق العاده منفی بر زندگی فرد داشته باشد.
مرلین چه ارتباطی با آن دارد؟
این واقعیت که این پدیده در روانشناسی نام یکی از بزرگترین بازیگران زن آمریکایی را دریافت کرده است ، که در آن زمان به عنوان استاندارد زیبایی زن شناخته شده است ، تصادفی نیست. نورما ژان بیکر تمام زندگی خود را از یک احساس پوچی ، از عدم توانایی در احساس خود رنج می برد.
پدر نورما بلافاصله پس از تولدش فرار كرد و مادرش دختر را به خواهرش داد ، چون از اختلالات رواني رنج مي برد. اما خواهر مادر نیز به نوبه خود دختر را به یتیم خانه فرستاد. نورما جین برای مدت طولانی و بدون موفقیت سعی در اقامت در هر خانواده پذیرایی داشت. این دختر بیش از ده خانواده خواننده را ملاقات کرد. این بازیگر در گفتگو با یک روان درمانگر گفت که هیچ کس تاکنون دخترش را صدا نکرده و او را در آغوش نگرفته است.
هنگامی که او بزرگ شد ، روابط با مردان طبق برنامه ای که در دوران کودکی وضع شده بود ، شکل گرفت: آنها او را دوست نداشتند. او دقیقاً به یک رابطه مخرب کشیده شد. بازیگر مشهور و محبوب جهان خود را فردی بدبخت ، بی ارزش ، لیاقت عشق و بازنده نمی دید. و او همچنان تلاش کرد تا هرچه بیشتر مردم خود را دوست داشته باشند ، در حالی که کسانی را که صادقانه او را تحسین می کردند رد کرد.
مرلین مونرو درباره خودش: «من چی هستم؟ من قادر به چه کاری هستم؟ من یک فضای خالی هستم فضای خالی و چیز دیگری. در روح من پوچی وجود دارد!"
مرلین همیشه ترس از تنهایی را آزار می داد. او به شدت حسود بود. او دائماً احساس اضطراب می کرد ، داروهای آرامبخش و قرص خواب می خورد.در نتیجه دختر به الکل و مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد و در سن 36 سالگی درگذشت.
داستان غم انگیز مرلین مونرو نشان می دهد که این سندرم خصوصاً در خاک حاصلخیز چقدر می تواند خطرناک باشد. به همین ترتیب ، روانشناسان خارجی چندین "دستور" عجیب و غریب را برای کسانی که از سندرم مونرو رنج می برند شناسایی می کنند: این توسعه عشق بی قید و شرط به خود ، عزت نفس ، ایمان به خود ، آمادگی برای کشف های جدید در زندگی ، توسعه توانایی لذت بردن از زندگی. و همچنین باید به خود قول دهید که قطعاً بر سخت ترین مشکل روانی پیروز خواهید شد.
