شما می توانید بسیاری از کودکان را پیدا کنید که دائماً می خواهند یک اسباب بازی را از کودکان دیگر بگیرند ، اگرچه آنها اصلاً به آن احتیاج ندارند. برای چنین کودکانی ، واقعیت بسیار مهم است - گرفتن اسباب بازی از کودک دیگر. در بیشتر مواقع ، چنین کودکانی ترغیب والدین خود را در مورد عدم انجام چنین کاری درک نمی کنند و سپس نسبت به بزرگسالانی که از گرفتن اسباب بازی از کودکان دیگر ممنوع هستند ، شروع به گریه و عصبانیت می کنند. در این شرایط چه باید کرد؟
برای شروع ، شما نیازی به بازی در زمین هایی ندارید که بچه های دیگر بازی می کنند ، اما این یک گزینه نیست. برای شما دشوار نخواهد بود اگر چند هفته با کودک خود راه بروید.
در همان زمان ، سعی کنید آنچه را که در خانه شما از نظر "حرص و آز" و "تفرقه" می گذرد ، پیگیری کنید. آیا در خانه شما چیزهایی وجود دارد که فرزند شما مجاز به استفاده از آنها نیست؟ آیا کودک چنین مواردی دارد که نباید توسط سایر اعضای خانواده بدون رضایت وی گرفته شود؟
همچنین به احساس بزرگسالان در خانواده در مورد برابری و احترام متقابل توجه کنید. اگر بزرگسالان غالباً چیزی را برای کودک منع می کنند ، ممکن است برای جبران آنچه والدینش به او نمی دهند ، چیزی را برای همسالان خود نیز تحریم کند. یا برعکس ، اگر کودک شما بتواند کاملاً همه چیز را لمس کند و از آن استفاده کند ، می تواند این کار را در خارج از دیوارهای خانه ادامه دهد.
در بیشتر مواقع ، والدین هرچه کودک به او احتیاج دارد را در صورتی که تنها فرزند کوچک خانواده است ، می دهند. همچنین اگر بزرگسالان ابتدا همه چیز را به او بدهند ، اما فقط بقایایی را که برای خود نگه می دارند ، کودک تساوی تقسیم را درک نخواهد کرد. در چنین شرایطی ، سازگاری برای کودک بسیار دشوار خواهد بود ، زیرا در خانه یک سیاست وجود دارد و در خیابان ، بزرگسالان چیزی کاملا متفاوت از او می خواهند.
