در سن یک سالگی زندگی ، کودک دارای ویژگی های فیزیولوژیکی و روانی است. این دوره گذار از نوزادی به کودکی است. در این سن ، گفتار و یک خط رفتاری فعالانه شروع به شکل گیری می کنند.
در سال زندگی ، گفتار کودک هنوز به اندازه کافی رشد نکرده است ، با این حال ، شنیدن واضح برخی کلمات و تعداد زیادی صدای واکه از قبل امکان پذیر است. در این زمان ، کودک باید تصاویر واضح را ببیند و اشیا name را نامگذاری کند. کودک شروع به صحبت کردن با افعال می کند ، جملات ساده نزدیک به دو سال را تنظیم می کند.
در سال زندگی ، کودک اغلب دمدمی مزاج و گریه می کند ، بی قرار می شود. رشد کودک در جهش های خاصی اتفاق می افتد. او نه به تدریج ، بلکه در یک لحظه خاص مهارت و دانش کسب می کند ، و پس از آن یک آرامش ایجاد می شود.
در طی دوره دلخوری ، کودک نباید زیاد مورد سرزنش قرار گیرد ، توجه و مراقبت برای او مهم است. در یک سال ، کودک شروع به تقلید از بزرگسال و کشف همه چیز می کند. دنیای عاطفی کودک ثروتمندتر می شود. حال او می تواند احساسات خود را نه تنها با گریه ، بلکه با لبخند ، که از قبل آگاهانه است ، ابراز کند ، احساساتی مانند تعجب و غم نیز ظاهر می شود. او از قبل خودش و دیگران را به خوبی می شناسد.
همچنین ، کودک شروع به شکل دادن به یک شخصیت می کند ، ممکن است طغیان های پرخاشگری و سایر تظاهرات احساسات وجود داشته باشد. در یک سالگی ، کودک باید به طور مستقل راه برود یا حداقل یک دست داشته باشد. کودک در حرکات آرامش بیشتری دارد ، متحرک است ، بدنبال شناختن بدن خود است ، نشستن در یک مکان برای او دشوار است. در این مدت کودکان اشیا را جابجا می کنند و آنها را مطالعه می کنند.
