گاهی تشخیص عشق از عاشق شدن غیرممکن است. در ابتدای رابطه ، تقریباً همه فکر می کنند که این فرد خاص تنها عشق تا آخر عمر است. با این حال ، زمان می گذرد ، و شدت احساسات به تدریج کاهش می یابد ، و سپس به طور ناگهانی و بدون اثری از بین می رود. مهم است که درک کنیم عاشق شدن به کجا پایان می یابد و عشق شدید واقعی آغاز می شود.
عاشق شدن همان عاشق شدن نیست
نظرات روانشناسان متفاوت است ، با این حال ، به طور کلی پذیرفته شده است که حالت عاشق شدن شبیه بیماری یا وسواس است. یک فرد عاشق توانایی کارهای بی معنا را دارد و چیزهای زیادی برای او بخشیده می شود. او که با احساسات همراه است ، می خواهد کاملاً مورد ستایش قرار گیرد. اغلب اوقات ، مردم در دام احساسات خود قرار می گیرند و احساسات واقعی را با طغیانی زودگذر از احساسات خشن اشتباه می گیرند.
عاشق شدن باعث ایجاد سرخوشی می شود و احساس سرخوشی ایجاد می کند ، که به زودی ناامیدی و مالیخولیا جایگزین می شود. این یک واقعیت مشهور است که افراد عاشق از تغییرات خلقی مکرر رنج می برند و گروگان احساسات و تمایلات خود می شوند.
از طرف دیگر ، عشق متضمن رویکردی کاملاً متفاوت است. یک فرد دوست داشتنی هرگز جنون نخواهد کرد. بدون شک ، از نظر ظاهری ، اشتیاق بسیار جذاب تر به نظر می رسد. بعد از چندین جلسه نمی توان احساس عمیقی نسبت به فرد ایجاد کرد. متأسفانه ، هیچ "عشق در نگاه اول" وجود ندارد. همدلی بزرگ ، جذابیت دیوانه ، اشتیاق ، وسواس - هر چیزی ، اما عشق واقعی نیست. برای ایجاد یک احساس واقعی و عمیق طول می کشد.
وقتی عشق واقعی متولد می شود
تفاوت اصلی بین عاشق شدن و عشق در این است که یک مرد عاشق قبل از هر چیز به خودش فکر می کند ، و یک فرد عاشق در مورد شریک زندگی اش.
یک رابطه طولانی و قوی نمی تواند مبتنی بر عاشق شدن باشد. در عشق ، مردم همه کمبودهای یکدیگر را می بینند و عزیزان خود را همانطور که هستند می پذیرند ، از آنها مراقبت می کنند ، از آنها حمایت می کنند.
عشق واقعی مستلزم تحقق است. مردم به یکدیگر هدیه می دهند ، شگفتی های دلپذیری را رقم می زنند ، عزیزان خود را خوشحال می کنند و در آخر صاحب فرزند می شوند.
اگر یکی بد باشد ، نیمه دیگر با او رنج می برد ، لحظات خوشبختی نیز با هم تجربه می شود. این اتفاق می افتد که با گذشت زمان ، مردم حتی از لحاظ ظاهری به یکدیگر شبیه می شوند و گاهی اوقات آنها همان فکر را می کنند. مردم در جو اعتماد و اطمینان کامل به احساسات خود زندگی می کنند.
با گذشت زمان ، عشق از بین می رود و ناامیدی جایگزین آن می شود و برعکس ، عشق با گذشت سالها ، حتی قویتر و قویتر می شود.
این اتفاق می افتد که اشتیاق با گذشت زمان به عشق تبدیل می شود ، زمانی که مردم یکدیگر را بهتر بشناسند. می توانیم بگوییم که عاشق شدن تنها اولین قدم است ، قسمت کوچکی از مسیری طولانی است که "عشق واقعی" نامیده می شود و همه قرار نیست آن را طی کنند.
