ظلم از ویژگی های مردم است ، برای میلیون ها سال این امر برای بقا و تقویت گونه ها ضروری بود. میراث اجداد بدوی گاهی خود را احساس می کند ، خصوصاً چنین رفتاری از ویژگی های کودکان است. فقط تربیت و الگوی مداوم کودک را قادر می سازد احساسات و غرایز پرخاشگرانه خود را تسخیر و کنترل کند.
بزرگسالان می توانند احساسات خود را مهار کنند ، اما کودکان هنوز نمی دانند چگونه این کار را انجام دهند. برخی از مظاهر ظلم و ستم برای همه کودکان مشخص است ، این مرحله خاصی از رشد است. بی رحمی کودکانه ناخودآگاه با گذشت زمان از بین می رود. اما هنگامی که یک نوجوان عمداً شخص دیگری را آزار می دهد ، این دلیل نگرانی و انجام اقدامات تربیتی است. شایعترین علت کودک آزاری بزرگسالان مهم است. در مقابل چشمان کودک ، برادر بزرگتر گربه را لگد زد ، پدر در جاده به حریف فحش داد ، مادر از همسایگان رد کرد ، والدین با کمک حمله دست به کار شدند. تکرار اعمال بزرگسالان برای یک کودک کوچک معمول است. مشکل کودک آزاری در خانواده هایی که روابط بر اساس عشق و احترام متقابل باشد ، وجود ندارد. وقتی والدین وقت زیادی را برای برقراری ارتباط با کودک اختصاص می دهند ، به س questionsالات او پاسخ می دهند ، آنها نمونه ای از یک رفتار خیرخواهانه را نشان می دهند و بعید به نظر می رسد کودک تمایل به رفتاری متفاوت داشته باشد. کودکانی که در خانواده های ناکارآمد ، یتیم خانه ها ، مدارس شبانه روزی زندگی می کنند اغلب تحت تأثیر تهاجمی بزرگان خود قرار دارند. كودكی كه از محبت والدین محروم باشد ، به عنوان یك توله بزرگ می شود ، حتی شك نمی كند كه چگونه رفتار متفاوتی داشته باشد. او هرگز همدردی را ندیده است ، بنابراین نمی تواند با دیگران همدردی کند. تلویزیون و اینترنت پر از اطلاعات منفی است که خشونت را تشویق می کند. انواع بازی های تیراندازی باعث بی تفاوتی نسبت به رنج دیگران می شود. تحت تأثیر این عوامل ، احساسات کسل می شوند ، قدرت به عادی برای حل مشکلات تبدیل می شود. تقریباً غیرواقعی است که از کودکان در برابر این منابع اطلاعات مضر محافظت کنید ، به ندرت کسی موفق به کنترل دائمی کودک می شود. برای اینکه مجبور به پیروی از کودک نباشیم ، بسیار مهمتر است که از کودکی توانایی مسئولیت اعمال خود ، ارزیابی هوشیارانه در او را داشته باشیم. چنین تربیتی باید توسط والدین ، مدرسه ، کتاب ، سینما و همچنین ایدئولوژی دولت ارائه شود. دلیل دیگر پرخاشگری کودکانه ، مجاز پذیری است. عشق کورکورانه به کودک اغلب از ارزیابی صحیح عملکردهای والدین جلوگیری می کند. آنها در هر موقعیتی طرف او هستند و کودک را در ایده مصونیت از مجازات تقویت می کنند. این موقعیت منجر به این واقعیت می شود که نوجوان کاملاً از کنترل خارج شده و برای خود والدین خطرناک می شود. ظلم همچنین می تواند به دلیل آسیب شناسی های ذهنی ظاهر شود. در این حالت فقط با کمک یک متخصص می توانید از شر تجاوزات مخرب خلاص شوید. هدف اصلی والدین کمک به کودک تر شدن کودک است. نباید فراموش کرد که رفتار پرخاشگرانه پاسخی طبیعی و ساده به عوامل تحریک کننده است. بنابراین ، نباید انگیزه های "وحشی" را ریشه کن کنیم ، بلکه سعی کنیم به کودک آموزش دهیم که با آنها کنار بیاید ، و پرخاشگری را به احساسات قابل قبول تری تبدیل کند. برای این مهم ، قبل از هر چیز ، لازم است که بر مفهوم ارزش زندگی انسان تسلط پیدا کنیم. کودک را با عشق و توجه محاصره کنید ، ارزشهای اخلاقی را با مثال شخصی القا کنید ، مجازات جسمی را مجاز نگذارید. حلقه اجتماعی فرزندتان ، علایق او ، آنچه را تماشا می کند و می خواند به درستی کنترل کنید. آن را در قسمت ورزش بنویسید ، جایی كه كودك قادر به دادن انرژی و فرصت ادعای مسالمت آمیز خود خواهد بود.
