"از کودکستان ، کودک من فایده چندانی ندارد. او تمام روز بازی می کند." این چیزی است که اکثر والدین می گویند ، به هیچ وجه درک نمی کنند که در یک بازی بزرگ و سرگرمی در یک شرکت بزرگ است که بچه ها مهمترین چیز را می آموزند - رفتار اجتماعی.
کودکان از سه تا شش سال نگرشی را تنظیم می کنند که رفتار آنها را با افراد نزدیک تعیین می کند ، کمک و رحمت ، احترام با دیگران و در عین حال از منافع خود دفاع می کنند. ناگفته نماند که اساس رفتار در جامعه نیز در خانواده گذاشته می شود. در ملاقات با سایر کودکان در مهد کودک ، یا سایر مدارس ، بچه ها می آموزند که به گروه بپیوندند تا از همه مطلع شوند. این روند نسبتاً دشوار می تواند سالها به طول انجامد.
مخاطب
"آیا می توانم با تو بازی کنم؟" در کودکستان ، هر روز روابط جدید برقرار می شود ، کودکان در یک شرکت برای بازی جمع می شوند ، یاد می گیرند خواسته های خود را اعلام کنند و به راحتی امتناع را تحمل می کنند.
رفتار گروهی
بازی های مشترک به یکباره دو مورد از نیازهای بچه ها را ایجاد می کند: آنها باید نقش های مشترکی داشته باشند ، به یکدیگر عادت کنند ، به دیگران کمک کنند ، مشکلات را حل کنند. اکنون سه سال است که کودکان می توانند به تنهایی به یک فرد کمک کنند تا با برخی از مشکلات فرزندان خود کنار بیاید: تاشو اسباب بازی ، ساخت قلعه. در این حالت همه باید بتوانند افکار و خواسته های خود را بیان کنند. هرچه گفتار کودکان بهتر باشد ، به راحتی به یکدیگر نزدیکتر می شوند.
درک و پیروی از قوانین کلی
برای هر نوع بازی به آن نیاز خواهید داشت. درک همه قوانین و استفاده ماهرانه از آنها گام مهمی در رشد ذهنی و اجتماعی کودک است. به عنوان مثال ، حتی کودکان کوچک بازی پنهان کاری را به خاطر می آورند. بازی های نقش آفرینی فقط از چهار سالگی پسندیده می شوند.
توانایی نگه داشتن خواسته های شما
این برای کودکان در مهد کودک بسیار دشوار است. حتی بچه های پنج ساله نیز می توانند در صف بندی و انتظار برای آمدن او مشکلی داشته باشند. کودکان کوچک با سختی زیادی بر ناامیدی غلبه می کنند: با از دست دادن چیزی ، بلافاصله خود را با اشک تخلیه می کنند. دانش آموزان از قبل قادر به کنار آمدن با ناامیدی هستند.
فروتنی
نبودن مرکز توجه مداوم برای خیلی ها کاملاً غیرعادی است. آنها باید بخشی از گروه شوند تا به رسمیت شناخته شوند.
کودکان در ابتدا از طریق تجربیات و تجربیات خود رفتار اجتماعی صحیح را می آموزند. معلمان زمینه ای را برای تجربه بازی ایجاد می کنند ، در صورت درگیری به شما کمک می کنند ، نحوه قرار گرفتن در یک موقعیت خاص را توضیح می دهند. و آنها باید یک مثال باشند ، زیرا همه کودکان بسیار رعایت می کنند.
