بیشتر والدین از سن انتقالی در کودکان می ترسند. کلیشه هایی وجود دارد که این دوره لزوماً باید با مشکلات زیادی همراه باشد که دلیل دعوا ، رسوایی و اقدامات عجولانه می شود. با این حال ، ارزش تعمیم دادن همه افراد در این مورد را ندارد. سن انتقالی در سنین کاملاً مشخصی رخ نمی دهد و برای همه به صورت جداگانه می گذرد.
نوجوانی چیست؟
به تعبیر گسترده ، سن انتقالی لحظه ای است که کودک به نوجوان تبدیل می شود. از نظر روانشناسی ، این دوره به عنوان تمایل کودک برای تسلط بر زندگی بزرگسالان ، میل به استقلال هرچه بیشتر از والدین و به دست آوردن جایگاه خاصی در جامعه تعریف می شود.
سن انتقالی نیز با یک لحظه حساس همراه است - در این دوره ، یک نوجوان به بلوغ می رسد. در بیشتر مواقع ، این واقعیت دلیل تجارب مداوم و بر این اساس ، درگیری با افراد اطراف می شود.
سن انتقالی در دختران
در دختران ، سن انتقالی چندین سال زودتر از پسران آغاز می شود. بلوغ در آنها با شروع قاعدگی و تغییر در نسبت بدن بیان می شود. در همان زمان ، بازسازی روانی بدن اتفاق می افتد. در دختران ، بلوغ فقط یک تا دو سال طول می کشد ، در حالی که در پسران حتی می تواند به مدت پنج سال ادامه یابد.
دختران در دوران نوجوانی نسبت به ظاهر خود انتقاد می کنند. این امر نه تنها به دلیل ظاهر سنتی آکنه است که باعث ناراحتی زیادی می شود ، بلکه به دلیل داشتن یک احساس عشق غیرقابل پاسخ است.
سن انتقالی دختران معمولاً از 10 تا 14 سالگی است. با این حال ، موارد استثنایی وجود دارد که نه تنها به سن شروع بلوغ ، بلکه به رفتار دختران نیز مربوط می شود. برخی از زنان جوان از روند بزرگ شدن پستان یا گرد شدن باسن خود خوشحال می شوند.
سن انتقالی در پسران
به طور معمول در پسران ، سن انتقالی در دوره 12 تا 20 سالگی رخ می دهد. غالباً در سن 14-18 سالگی جشن گرفته می شود. غیرمعمول ترین تغییر در بدن برای یک نوجوان ، تشکیل عملکردهای جنسی است. ترشح مواد شیمیایی مشخص می تواند همراه با تغییر ناگهانی خلق و خو و حملات ناگهانی پرخاشگری باشد. پسر نمی فهمد چه اتفاقی برای او می افتد ، و همه تغییرات را خیلی دردناک درک می کند. بعضی از نوجوانان نمی توانند با میل جنسی خود کنار بیایند ، که به آنها احساس ناراحتی می دهد.
اطلاعات کلی
صرف نظر از سنی که در آن سن انتقالی رخ می دهد ، اغلب علت مشکلات بی شماری است. کودک تقریباً دائماً در حالت تحریک پذیر است. وظیفه والدین این است که حداکثر حمایت را انجام دهند و سعی کنند نوجوان را از مشکلات دور کنند. با کودک خود بیشتر صحبت کنید ، اما سعی نکنید فشار روانی یا فشار وارد کنید. در غیر این صورت ، ممکن است به جایی برسد که کودک شما به دنبال بزرگسالی تصمیم به ترک خانه بگیرد. چنین عملی به دردسری جدی تبدیل خواهد شد.
فکر نکنید که کاملاً همه کودکان در دوره بلوغ غیرقابل کنترل و مشکل ساز می شوند. اغلب مواردی وجود دارد که والدین حتی متوجه این دوره نمی شوند.
