اغلب ، طغیانهای پرخاشگری را می توان در نوزادان دو ساله مشاهده کرد. این می تواند هم به غریبه ها و هم به عزیزان معطوف شود. وظیفه والدین این است که به کودک بیاموزند خشم و احساسات منفی خود را از راه های دیگر کمتر پرخاشگرانه بیان کند.
علل پرخاشگری دوران کودکی
دلایل زیادی وجود دارد که رفتار پرخاشگرانه را در کودک تحریک می کند. به عنوان مثال ، بی توجهی والدین ، ناآگاهی از درخواست های اولیه و نیازهای کودک. روش های تربیتی نقش مهمی دارند. اگر فریاد ، فحش و خشونت جسمی در خانواده مجاز باشد ، کودک این رفتار بزرگسالان را کپی می کند.
فراموش نکنید که در کودکان ، شخصیت در سن 2-3 سالگی شروع به شکل گیری فعال می کند. مرد کوچک شروع به تلاش برای استقلال و دفاع از "من" خود به طرق مختلف از جمله نشان دادن پرخاشگری می کند.
راه های مبارزه با رفتار پرخاشگرانه کودک
با کودک خود صحبت کنید ، توضیح دهید که عصبانیت یک واکنش طبیعی است ، اما رفتار پرخاشگرانه می تواند باعث آزرده شدن و آسیب رساندن به افراد اطراف وی (از جمله جسمی) شود. به فرزند خود بیاموزید تا با پرخاشگری کنار بیاید. راه های مختلفی وجود دارد: نفس عمیق نفس کشیدن ، بالش زدن ، یا بلند فریاد کشیدن ، خشم بیرون را آزاد کنید.
وقت بیشتری را با کودک خود سپری کنید ، شاید کودک با رفتار پرخاشگرانه او فقط بخواهد توجه والدین را به خود جلب کند. به کودک خود بیاموزید که همه چیز را به شما بگوید ، نه اینکه عصبانیت و کینه را در خود نگه دارد ، بلکه بلافاصله در مورد آنچه باعث آنها شده صحبت کند. بنابراین ، پس از گفتگو و حل و فصل اوضاع ، در همان ابتدا درگیری را خاموش کرده و از بروز خشم و دعوا جلوگیری خواهید کرد.
عمل "ضربه زدن" به کودک سازنده نیست. در نتیجه ، او فکر خواهد کرد که استفاده از نیروی بدنی پاسخ صحیحی برای شخصی است که وی را ناراحت یا عصبانی می کند.
در پاسخ به پرخاشگری کودک ، اذیت نشوید بلکه نشان دهید که ناراحت و آزرده شده اید. اجازه دهید کودک از دستان خود خارج شود ، کمی عقب برود ، به او بگویید که نمی توانید اینگونه رفتار کنید. می توانید مدتی از اتاق خارج شوید. فقط گریه نکنید و گریه نکنید - کودکان احساس جعلی می کنند.
به خواسته ها و نیازهای کودک گوش دهید. این احتمال وجود دارد که برخی از آنها کاملاً منطقی و معقول باشند و اجرای آنها دشوار نباشد. نادیده گرفتن مکرر خواسته های کودک ، کودک را مجبور به دفاع از موقعیت و جایگاه خود در خانواده می کند ، از جمله با روش های نسبتاً پرخاشگرانه (دعوا ، هیستری). کودک باید درک کند که گرچه بزرگترها و اصلی ترین افراد در خانواده هستند ، اما او نیز مهم و دوست داشتنی است.
مشاهده تلویزیون را محدود کرده و مدت زمان صرف بازی های رایانه ای را به وضوح تنظیم کنید. برنامه روزمره را رعایت کنید ، آن را نظم می دهد و احساس پایداری و امنیت را در کودک ایجاد می کند.
ورزش های فعال ، به ویژه ورزش های رزمی (کاراته ، سامبو) به کاهش پرخاشگری کمک می کنند. رقص ، دوچرخه سواری ، بازی های فعال در فضای باز به کاهش استرس عاطفی و بهبود سلامت کودک کمک می کند.
