تکنیکی وجود دارد که می تواند با بیشتر مشکلات روانی کودکان کنار بیاید. او با سادگی و در عین حال خردمندی خود شگفت زده می کند. وی در طول سالهای حیات خود به بسیاری از خانواده ها کمک کرده و همچنان برای کمک به همه نیازمندان عجله دارد.
"عروسک درمانی" روشی اصلی برای حل مشکلات روانشناختی کودکان و والدین آنها است. این روش را اوج گیری روانی نمایشی می نامند که در ترجمه به معنای "اوج گرفتن روح" است. از پیشوند "دراماتیک" استفاده می شود زیرا در این روش از روش نمایشی استفاده می شود.
کودکانی که به کلاس می آیند اطمینان دارند که در بازیگری تسلط دارند و عروسک ها را یاد می گیرند. همینطور است ، اما برخلاف کلوپ درام ، کودکان در اینجا نیز یاد می گیرند احساسات خود را مدیریت کنند. نقشه هایی که آنها با والدین خود بازی می کنند اتفاقی نیست. این عروسک صدای تجربیات قهرمانان را به صدا در می آورد. و بسته به مشکلات کودک ، نقش خاصی ایفا می شود.
در حال حاضر در اولین درس ، او یک قهرمان عروسکی - یک سگ دارد که خودش با والدینش می سازد. با گذشت زمان ، این اسباب بازی به عضوی از خانواده تبدیل می شود. کودک طوری رفتار می کند که انگار زنده است. در واقع ، این سگ یک تصویر آینه ای از کودک ، وضعیت روحی او است. فقط والدین از آن اطلاع دارند.
کودک به دلیل رفتار سگ عروسکی خود در موقعیت های مختلف ناخوشایند قرار می گیرد و خود را از آنها خارج می کند و بر شخصیت او تأثیر می گذارد. او از ویژگی هایی برخوردار است که کودک هنوز از آن برخوردار نیست. اگر او ترسو باشد ، قهرمانش شجاع است ، اگر حریص باشد ، عروسک سخاوتمند است و غیره کودک الگوی رفتاری ایده آلی را بازی می کند که در ضمیر ناخودآگاه او باقی مانده و دیر یا زود آن را دگرگون می کند.
این مسیر غالباً دشوار است ، زیرا مسئله اصلی شناسایی مشکل واقعی در کودک است. تشخیص والدین می تواند تشخیص صحیحی برای فرزندان آنها ایجاد کند ، که در همان درس اول می توان آن را تأیید کرد ، اما کسانی هستند که فقط به موارد بیرونی تمرکز می کنند و تعیین علت واقعی زمان بر است. در ابتدا ، کودکان به یک قرار ملاقات اولیه می روند ، که به جمع آوری اطلاعات مربوط به آنها ، خانواده و مشکلات احتمالی کمک می کند. همه اینها در طول بازی به صورت محجبه انجام می شود.
نه تنها کودکان بازی می کنند. در اواسط درس ، روانشناسان خود به عنوان عروسک بازی می کنند ، و موقعیت های مختلف را بازی می کنند. آنها برای کودکان توضیح می دهند که چه چیز خوب و چه چیز بدی است. سپس بحث در مورد صحنه گمشده وجود دارد. کم کم قهرمانان دگرگون می شوند و "سفید و کرک" می شوند.
در طول استراحت ، روانشناس با کودکان بازی می کند. اما این فقط یک بازی نیست ، بلکه اقداماتی با هدف افزایش توجه و حافظه است. آنها به کودکان کمک می کنند تا آرام شوند ، یکدیگر را بشناسند و متحد شوند. والدین در این زمان با روانشناس در مورد مشکلات فرزندان خود بحث می کنند.
حضور والدین در کلاس یک پیش نیاز است و آنها باید در این روند سهم فعال داشته باشند. بنابراین تجمع والدین و فرزند صورت می گیرد. و آنگاه موفقیت در چنین درمانی بسیار بالا خواهد بود. در کلاس ، مشکلات نه تنها برای کودکان ، بلکه برای والدین آنها نیز حل می شود ، زیرا آنها نمی توانند جداگانه وجود داشته باشند.
این تکنیک از سال 2010 وجود دارد. از همان ابتدا برای کودکان خجالتی و مبتلا به هراسهای مختلف در نظر گرفته شده بود ، اما به دلیل موفقیت در این روش ، کودکان مبتلا به اختلالات رفتار فاحش را برای آنها آوردند. بنابراین اکنون این مدرسه کودکان را با انحرافات مختلف در حوزه روانشناسی می پذیرد.
مهم است که درک کنیم این عروسک ها نیستند که تحت درمان قرار می گیرند ، بلکه افراد هستند و تأثیر درمان به اطرافیان بستگی ندارد بلکه به توانایی افراد در حل مشکل اصلی مرتبط با دنیای ذهنی کودک و بدون ساده سازی بستگی دارد. این جهان ، برای هماهنگی بیشتر
