سزارین یک عمل زایمان است که در نظر گرفته می شود نام آن با نام جولیوس سزار امپراتور مشهور روم (سزار) مرتبط باشد. او از این طریق متولد شد: نه از طریق کانال زایمان طبیعی ، بلکه از طریق برشی که در شکم و رحم مادر ایجاد شده است. به چه دلایلی این زن نمی تواند به تنهایی زایمان کند مشخص نیست ، اما نام این عمل جراحی تا به امروز وجود دارد.
سزارین در مواردی تجویز می شود که زایمان طبیعی به هر دلیلی غیرممکن باشد یا خطری برای زندگی زن زایمان و جنین باشد. علائم این عمل در هنگام زایمان یا حتی زودتر از آن ، در دوران بارداری ایجاد می شود.
تجویز یک سزارین برنامه ریزی شده در دوران بارداری
غالباً ، در حال حاضر در دوره قبل از تولد کودک ، مشخص می شود که او نمی تواند به روش معمول به دنیا بیاید. دلیل این امر بیماری ها و ناهنجاری های رشد ارگانیسم مادر است ، مانند لگن باریک ، ناهنجاری های مادرزادی و تومورهای استخوان های لگن یک زن باردار ، ناهنجاری های واژن و رحم ، اختلاف استخوان های عانه در یک زن (سمفیزیت)
از موانع زایمان طبیعی نیز وجود زخم در رحم پس از سزارین های قبلی (دو یا چند مورد) یا یک زخم ، اما ناسازگار (ضعیف شده) و همچنین باریک شدن واژن و دهانه رحم ناشی از تغییرات cicatricial است.
سزارین همچنین در صورت وجود بیماری های جدی یک زن باردار تجویز می شود. اینها شامل بیماری های عروق خونی و قلب ، سیستم عصبی ، نزدیک بینی نزدیک ، جدا شدن شبکیه تهدید کننده ، دیابت شیرین ، سرطان ، تبخال دستگاه تناسلی در مرحله حاد است.
اگر این عوامل با آسیب شناسی اضافی همراه باشند ، زایمان جراحی نیز اگر سن زن نخست زا بیش از 30 سال باشد ، با ناباروری طولانی مدت انجام می شود.
علائم درمان سزارین شامل وزن جنین بزرگ (بیش از چهار کیلوگرم) در ترکیب با هر عامل آسیب شناختی دیگر ، موقعیت عرضی جنین در حفره رحم ، قابل اصلاح نیست ، دوقلوهای جدا شده ("دوقلوهای سیامی") ، هیپوکسی مزمن جنین است.
اگر یک زن باردار جفت سرراهی داشته باشد (به عنوان مثال ، جفت خروجی کودک را به کانال تولد می بندد) ، سزارین در هفته 38 بارداری انجام می شود. در غیر این صورت ، ممکن است خونریزی شدید ایجاد شود ، که هم زندگی مادر و هم کودک را تهدید می کند.
تجویز سزارین در حین زایمان
اگر زایمان تجویز شده در دوران بارداری برنامه ریزی شده باشد ، در هنگام زایمان علائم فوری برای این عمل وجود دارد. چنین نشانه هایی شامل سر بزرگ جنین نسبت به لگن مادر (لگن باریک بالینی) است. ترشح زودرس مایع آمنیوتیک در غیاب اثر تحریک زایمان نیز منجر به رفع سریع زایمان می شود.
سزارین در هنگام زایمان نیز با ضعف زایمان انجام می شود (اگر دارو درمانی م doesثر نباشد). با ایجاد هیپوکسی حاد جنین ؛ با قطع زودرس جفت ؛ با پارگی تهدیدکننده یا اولیه رحم ؛ وقتی حلقه های بند ناف می افتد ؛ با نمای صورت یا جلوی سر جنین.
عمل به موقع سزارین جان بسیاری از زنان و کودکان را نجات داده است.
