والدین گاهی عصبانی می شوند ، خسته می شوند و اشتباه می کنند. این اتفاق می افتد که آنها فرزندان خود را تحریک می کنند ، زیرا آنها خیلی بیشتر از ترکیب رئیس ، همسر و همسایگان "عصبانی می شوند". مهم است که بیاموزید چگونه خشم خود را کنترل کنید و کودک را گم نکنید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تحریک جمع شده را نگه ندارید. با عمل آنرا بیرون بریزید. ورزش کنید ، تمیز کنید ، یا فقط بالش خود را لگد بزنید. پیاده روی در هوای تازه و دوش کنتراست بسیار کمک می کند.
گام 2
از کمک مادربزرگها خودداری نکنید. بعضی اوقات کودک خود را برای چند ساعت کنار او بگذارید و اوقات فراغت را صرف خودتان کنید. کمی استراحت کنید ، با دوستانتان گپ بزنید یا به سینما بروید. خود را خوشحال کنید: یک چیز جدید بخرید ، سرگرمی مورد علاقه خود را انجام دهید یا یک تکه کیک بخورید. والدین خوشبخت و آرام فرزندان خوشبختی دارند.
مرحله 3
اگر احساس می کنید اعصاب شما در حد مجاز است ، از توصیه های روانشناسان استفاده کنید. به مدت پنج دقیقه به اتاق دیگری بروید ، نفس عمیق بکشید ، سپس با سر و صدا نفس را بیرون دهید و تا ده بشمارید. خود را با آب خنک بشویید.
مرحله 4
با پزشک خود مشورت کنید. شاید سیستم عصبی شما نیاز به بهبودی داشته باشد و شما باید یک دوره داروی ضد اضطراب مصرف کنید.
مرحله 5
به یاد داشته باشید که کودک مقصر هیچ چیزی نیست و شما نباید احساسات منفی خود را بر روی او پرتاب کنید. طغیان های عصبانیت باید به موقع خاموش شوند ، در غیر این صورت صدمات روحی یا حتی جسمی به کودک وارد خواهید کرد.
مرحله 6
اگر هنوز کودک را قطع کردید و فریاد کشیدید ، دریغ نکنید و بخاطر جرمی غیر مستحق از او طلب بخشش کنید. با کودک خود صحبت کنید ، توضیح دهید که چرا این کار را انجام داده اید و قول دهید که سعی خواهید کرد احساسات خود را کنترل کنید.
مرحله 7
خود را کتک نزنید و خود را آزار ندهید. بهتر است اوضاع را برطرف کنید. در موقعیت های شدید استرس ، کمک حرفه ای روانشناس صدمه ای نخواهد دید.
مرحله 8
در مورد اولویت های خود در زندگی شفاف باشید. هیچ مشکلی در کار نیست که لیاقت این را داشته باشد که فرزندان خود را آزرده خاطر کنید. مردم نزدیک و عزیز نیاز به محافظت دارند. فرزندان خود را دوست داشته باشید ، نسبت به آنها مهربان و حقیر باشید ، آنها پاسخ مهربانانه ای به شما خواهند داد.
