من هنوز از هیچ مادری نشنیده ام: "تو چی هستی ، کودک من همیشه" از تغییر لباس "خوشحال است و هرگز جیر جیر نمی کند." اغلب اوقات ، بعد از حدود شش ماه ، حتی تعویض پوشک باعث نارضایتی و گریه می شود. والدین با موگلی پابرهنه خود چه باید بکنند؟
من فکر می کنم شما گزینه "نپوشید" را در نظر ندارید. البته راحت خواهد بود ، اما شرایط آب و هوایی و عشق به نظافت در آپارتمان همیشه اجازه نمی دهد. بیایید خود را جای یک مرد کوچک قرار دهیم. با چشم غیر مسلح می بینید که روند لباس پوشیدن برای یک کودک یک استرس واقعی است. او بی حوصله و ناخوشایند است ، لباس هایش او را نگه داشته ، گردن های باریک سرش را فشار می دهد و گوش هایش را لمس می کند. و دست داشتن در آستین بلند و عصبی بودن مادر چیست؟
اما همانطور که قبلاً فهمیدیم لباس پوشیدن لازم است. برای کاهش ناراحتی ، شما باید روی کمد لباس کودک کار کنید ، توجه خود را به چیزی معطوف کنید و به دلیل دقت در اقدامات تا حد ممکن سرعت را افزایش دهید.
لباسی را انتخاب کنید که پوشیدن آن راحت و راحت باشد: جادار ، با اتصال دهنده های راحت ، گردن گشاد ، از آستین ها و پاهای تنگ خودداری کنید. همچنین کودکان جوراب شلواری و ژاکت های تند و تیز را دوست ندارند. به خاطر داشته باشید که لایه بندی خوب است ، اما در حد متوسط. اگر می توانید خود را به سه لایه گرم محدود کنید ، آنها را به شش لایه نازک تبدیل نکنید. در مورد پوشک های یکبار مصرف ، راحت تر است که برخی از فیجت ها لباس هایی را که به شکل شورت است ، بگذارند و با Velcro درد نکنند.
بسیاری از والدین روش خاص خود را برای جلب توجه کودک در این لحظه دشوار دارند. به احتمال زیاد ، این روش ها با گذشت زمان تغییر خواهند کرد. آنچه امروز کودکی را با آن شگفت زده می کنید ، ظرف چند هفته توجه او را به خوبی جلب نمی کند. در اینجا یک زرادخانه کوچک برای کمک به مادران و پدران وجود دارد:
- یک اسباب بازی یا یک چیز جالب را در دندانهای خود بگیرید (موارد نورانی ، موسیقی مخصوصاً خوب هستند) ؛
- این "فریب" را به کودک در دست بدهید.
- آواز خواندن یا ایجاد چهره های خنده دار ؛
- با استفاده از لباسی که پوشیده اید پنهان بازی کنید.
- جلوی آینه بزرگ لباس بپوشید ، و بگذارید کودک به انعکاس خود نگاه کند.
- هر از چند گاهی می توانید کودک را در آغوش خود بگیرید ، طوری لباسش دهید که انگار بین زمان است.
برای اینکه پانسمان ساعت ها کشیده نشود ، باید دنباله ای واضح از اقدامات را تعیین کنید:
- با خودت شروع کن قبل از اینکه لباس کوچک را بپوشید از لباس خود مراقبت کنید.
- هر آنچه ممکن است نیاز داشته باشید را از قبل آماده کنید و به دقت در مورد پوشیدن فکر کنید.
- اگر در هوای سرد به بیرون می روید ، توصیه می شود که اولین لایه لباس از قبل روی کودک باشد.
- ترس و دلهره نداشته باشید. هرچه اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید ، بهتر و بدون درد بیشتری با این کار کنار خواهید آمد.
- "مشمئز کننده ترین" چیزهایی که ، افسوس ، نمی توان از آنها اجتناب کرد ، سرانجام ترک می شوند. بیشتر اوقات ، این نقش را یک کلاه بازی می کند. بنابراین بگذارید منتظر بماند تا وقتی بیرون می رود.
- برخی از چیزها راحت تر است برای قرار دادن در حالی که نشسته ، و برخی از دروغ گفتن. گزینه های مختلف را امتحان کنید و از بهترین ها استفاده کنید.
- اگر می ترسید جایی جایی دیر کنید لباس بپوشید و زود بیرون بروید. عجله شدید نتیجه مثبتی ندارد.
کودکی در سال های اول زندگی کاملاً به والدین خود وابسته است. دست و پاهای او و حتی وقت او کاملاً متعلق به مادر و پدر است. به طوری که او می تواند بفهمد چه اتفاقی برای او می افتد و چرا این اتفاقات برای او در اینجا و اکنون رخ می دهد ، کودک به نظرات شما نیاز دارد. فراموش نکنید که تمام اقدامات خود را بخوانید: "اکنون ما لباس می پوشیم و به پیاده روی می رویم" ، "اکنون این لباس را می پوشیم" ، "اکنون دست شما را در آستین خود قرار می دهیم" و غیره این مطمئناً رابطه شما را تسهیل می کند. و البته صبور باشید. فقط چند سال دیگر بچه هایتان لباس خودشان را شروع می کنند.
