تربیت در هر سنی از کودک یک فرایند دشوار است. اما همه می دانند به محض بزرگ شدن کودکان ، روند مدیریت و آموزش دشوار می شود. در دوره نوجوانی ، كودك در شرایط سختی قرار دارد ، وقتی كه دیگر كودك نیست ، اما هنوز بالغ نیست. تلاش های او برای تصمیم گیری اغلب با درگیری با والدین همراه است.
در مرحله تربیت یک نوجوان ، اول از همه ، لازم است درک کنیم که اکنون او باید همانطور که می خواهد درک شود. اما در اینجا ظرافت خاصی وجود دارد. به نوجوان اجازه دهید فکر کند که شما در رفتار جدید کاملاً او را در آغوش گرفته اید ، که اغلب تغییر می کند ، اما نباید حدس بزنید که می خواهید او را آموزش دهید.
اول از همه ، شما باید اعتماد او را جلب کنید. اعتماد نه تنها باعث ایجاد عشق ، بلکه ایجاد کلیه روابط بین افراد می شود. برای یک نوجوان بسیار ضروری است. در سن او ، اسرار و زندگی شخصی شروع به آشکار شدن می کند. نیازی نیست همه اینها را از او دریابید. اگر کودک به شما اعتماد کند ، پس خودش برداشت های خود را می گوید و به اشتراک می گذارد. نیازی به محکومیت قاطع و شدید اقدامات او نیست. این کار او را از شما دور می کند. سعی کنید مشاوره بدهید.
حتی اگر پس از توصیه شما ، نوجوان عمل دیگری انجام دهد و شکست بخورد ، دیگر نیازی به سرزنش و سرزنش او نیست. کودک از اشتباهات خود شروع به یادگیری می کند ، پس او را آرام کنید و از زندگی مثال بزنید. کم کم او شروع به گوش دادن به توصیه های شما می کند و ناخودآگاه تسلیم آموزش می شود.
غالباً ، خود نوجوانان نمی فهمند که چرا به این یا آن عمل احتیاج دارند. آنها فکر می کنند که همه چیز و نحوه کار دنیا را می دانند ، اما در واقعیت نمی دانند. وقتی عواقب اعمال خود را دریافت می کند ، همه را مقصر می داند ، جز خودش. لازم است مسئولیت اقدامات خود را به او القا كنیم. در این باره با او صحبت کنید ، اما اخلاق را نخوانید. سعی کنید یک مکالمه آرامش بخش داشته باشید و سپس کودک رک و پوست کنده خواهد شد. از تجربیات خود در دوران نوجوانی برای او بگویید. ترجیحاً همان خطایی که مرتکب شده اید و نحوه رفع آنها. تأکید کنید والدینتان به شما کمک کرده اند. در این صورت کودک از شما اطاعت می کند و تربیت او روانتر پیش می رود.
