مردان و زنان غالباً احساسات یکسانی نسبت به فرزندان خود دارند که تحت سلطه عشق والدین است. اما هنوز هم ، نقش پدر از بسیاری جهات خاص است و ویژگی های خاص خود را دارد.
مردان به تدریج وارد نقش پدر می شوند. اگر یک زن در دوران بارداری شروع به احساس مادر کند ، پس از آن نمایندگان جنس قوی تر وضعیت جدید خود را فقط پس از تولد کودک و حتی پس از آن بلافاصله متوجه می شوند. بسیاری از آنها به زمان نیاز دارند تا به هر آنچه اتفاق افتاده عادت کنند ، درک و درک کنند. عشقی که مادر نسبت به کودک احساس می کند بی قید و شرط است ، او او را دوست دارد به این دلیل که او به همین سادگی است ، غریزه مادر تحریک می شود. پدر برای چیزی دوست دارد و این ارزیابی او از خصوصیات شخصیت کودک است که به کودک کمک می کند تا رشد کند ، به جلو برود ، برای بهترین بودن تلاش کند.
ویژگی های اصلی که فرزندان برای پدران خود قائل هستند ، هوش ، تدبیر ، توانایی حل مشکلات و مسئولیت پذیری خانواده است. برای کودک مهم است که به پدر احترام بگذارد ، به او افتخار کند. برخلاف مادر که کودک با عشق بی قید و شرط او را دوست دارد ، پدر باید لیاقت عشق خود را داشته باشد.
آیا تفاوتی بین پدر دختر و پدر پسر وجود دارد؟ وجود دارد. پسر مدل رفتار مردانه را از پدرش اتخاذ می کند ، از نظر او او تنها تصویر مردانگی است. به همین دلیل بسیار مهم است که پسر به پدر خود احترام بگذارد ، در غیر این صورت چاره ای جز پیروی از الگوی رفتاری مادر نخواهد داشت. برای دختر ، پدر نیز نقش بسزایی دارد. برای او ، او نمونه ای از مرد ایده آل را مجسم می کند. بعداً ، با انتخاب شوهر برای خود ، بسیاری از زنان ، آگاهانه یا ناخودآگاه ، در مورد برگزیده شباهتی به پدر خود می جویند.
در دوره های سنی مختلف ، نگرش فرزندان نسبت به پدر متفاوت است. بچه ها دوست دارند با پدر بازی کنند ، برای آنها مهم است که نوعی تجارت مشترک با پدر داشته باشند. کودک در حال بزرگ شدن ، تبدیل شدن به یک دانش آموز ، تلاش می کند تا مانند پدرش قوی ، شجاع ، زرنگ باشد. پسران غالباً با علاقه و اشتیاق سرگرمی های مختلف پدرشان را انجام می دهند: ماهیگیری ، ورزش ، جمع آوری و غیره نوجوانان علی رغم تمایل به استقلال ، هنوز به اقتدار پدر خود و حتی بیشتر از سایر دوره های سنی نیاز دارند. در این دوره سنی برای پدر بسیار مهم است که بتواند با فرزندان خود روابط معتمد برقرار کند و برای آنها به یک دوست معتبر تبدیل شود.
چندین نقش روانشناختی معمول وجود دارد که پدرها برای ایجاد روابط با فرزندان خود انتخاب می کنند. اینها شامل نقش "مربی" ، "دوست" ، "رهبر" و "خارجی" است. درست ترین نقش چیست؟ "رهبر" دستور می دهد ، دقیقاً آن را کنترل و مجازات می کند ، که بعید است به ایجاد روابط مطمئن با کودک کمک کند ، و در نوجوانی چنین پدری قطعاً اعتراض سختی خواهد داشت. "دوست" بیش از حد لیبرال است ، به همه چیز اجازه می دهد ، نقش همسال را بازی می کند ، که همچنین بهترین گزینه برای تربیت نیست. "خارجی" موضع عدم مداخله را در پیش می گیرد ، چنین پدری فقط به طور رسمی وجود دارد ، در این حالت ممکن است نادرستی چنین موقعیتی را توضیح ندهد.
بهینه ترین نقش پدر در خانواده در رابطه با فرزندان ، نقش "مربی" است كه مشاركت پر جنب و جوش در تربیت فرزند را شامل می شود. برای شخصیت در حال رشد ، توضیحات بیمار ، تشویق شایسته ، مجازات عادلانه ، تجزیه و تحلیل مشترک از موقعیت ها و مشکلات مختلف ، اجرای امور مشترک مهم است - در یک کلام ، همه چیزهایی که به معنای ارتباط دوستانه بین پدر و فرزند است.
