بیشتر اوقات ، وقتی به نحوه کار حافظه و چگونگی فرایند حفظ فکر می اندیشند ، افراد می خواهند بدانند که چگونه اطلاعات بیشتری را به خاطر بسپارند. اما فرایند فراموشی نیز به همان اندازه مهم است. اگر می فهمید که چه چیزی منجر به فراموشی می شود ، پس احتمالاً مجبور نیستید که این همه تلاش را صرف حفظ کنید. برای درک چگونگی فراموشی افراد ، در نظر گرفتن عواملی که باعث آن می شوند مفید است.
سن
مطالعات نشان داده است که تا 5 سالگی ، فرد بسیار کم به یاد می آورد. اعتقاد بر این است که دلیل این امر این است که او هنوز درک درستی از خود به عنوان یک شخص شکل نداده است ، به طوری که می تواند خاطرات خود را بر این اساس ساختار دهد. به همین دلیل کودکان معمولاً هر اتفاقی که برایشان می افتد را فراموش می کنند و در سنین بالاتر هیچ کس نمی تواند دوران کودکی خود را با جزئیات بخاطر بسپارد.
از 5 تا 11 سالگی ، حافظه کوتاه مدت بسیار بهبود می یابد ، پس از آن تقریباً تا 30 سال در همان سطح باقی می ماند. یعنی ، از 11 تا 30 سالگی ، مردم چیزهای مهم را فراموش می کنند ، نه به این دلیل که حافظه آنها از بین می رود ، بلکه به دلایل دیگر.
بعد از 30 و تا 70 سال ، حافظه معمولاً خراب می شود ، اما اگر شخصی آن را آموزش دهد ، این اتفاق نمی افتد. بعد از 70 سال ، حافظه به دلیل پیری بدن خراب می شود.
برای افراد مسن ، ساختار اطلاعات دشوارتر می شود ، زیرا سرعت تکانه های عصبی و مدت زمان پاسخ مغز به آنها کاهش می یابد. اما اگر به یک سالخورده فرصت دهید ، پس او قادر است چیزهای جدید را یاد بگیرد و به خاطر بسپارد. قوانین Mnemonic مفید هستند.
استفاده از اطلاعات
اعتقاد بر این است که اطلاعاتی که استفاده نمی شود خیلی زود فراموش می شوند. در واقع ، این اغلب موارد است. اما موارد استثنایی زیادی در این قاعده وجود دارد. به عنوان مثال ، اگر از کودکی دوچرخه سواری یاد گرفته اید ، 30 سال پس از آخرین تلاش خود می توانید سوار آن شوید و حتی اگر احساس ناامنی کنید ، موفق خواهید شد. نواختن آلات موسیقی نیز همین است.
ملاحظه می شود که زبان های خارجی که کودک در اوایل کودکی یاد گرفته است ، او تمام زندگی خود را فراموش نمی کند ، حتی اگر از آنها استفاده نکند.
همچنین مشخص شد که درگیری عاطفی در روند کسب دانش نقش مهمی دارد. اگر دانشجویی در دانشگاه موضوعی را با علاقه مطالعه کرده باشد ، پس از آن سالها آن را به یاد می آورد ، حتی اگر از این دانش استفاده نشود.
دخالت
این عامل بسیار مهمتر از عدم استفاده از اطلاعات است. اگر همزمان در حال مطالعه دو موضوع مشابه هستید ، ناگزیر یکی از آنها در ذهن شما اولویت می یابد. به عنوان مثال ، با مطالعه همزمان دو زبان خارجی از یک گروه زبانی ، به احتمال زیاد فقط یک زبان را بخاطر می آورید. اگر دو کتاب را همزمان با موضوعات مشابه بخوانید ، همین اتفاق خواهد افتاد.
سرکوب
این مکانیسم روانشناختی است که فراموشی فرد را بسیار تحت تأثیر قرار می دهد. اگر این عمل نوید چیزی ناخوشایند بدهد ، مغز ممکن است فرایند فراموشی "آگاهانه" را روشن کند. این بدان معنا نیست که فرد چیزی را عمداً فراموش می کند ، بلکه می تواند به عنوان واکنش محافظتی بدن در برابر محرک توصیف شود. به عنوان مثال ، این چنین است که شما می توانید برای حضور در امتحان یا پرداخت قبض های آب و برق فراموش کنید.
ضربه بدنی
آسیب های سر اغلب به لوب های مغز آسیب می رساند که حاوی اطلاعات مهمی است. همچنین اتفاق می افتد که فرایندهای دژنراتیو در سیستم عصبی ، در نگاه اول غیر قابل درک ، منجر به عواقب مشابه می شوند.
