افزایش پرخاشگری کودکان نه تنها برای معلمان و روانشناسان ، بلکه برای جامعه نیز یکی از مشکلات رایج است. افزایش بزهکاری کودکان و نوجوانان و تعداد کودکان مستعد ابتلا به انواع رفتارهای پرخاشگرانه دلایل مطالعه شرایط روانی است که باعث بروز چنین پدیده های خطرناکی می شود.
در مواقع درگیری ، معمولاً والدین به فرزندان خود می گویند که مشکلات را به صورت مسالمت آمیز حل کنند. این اتفاق معمولاً در صورت اختلاف کودکانه است. اما وقتی کودک یک مبارز است ، باید فهمید که این پرخاشگری از کجا ناشی می شود.
اگر در خانواده والدین دائماً با هم مشاجره می کنند و کودک همه اینها را می بیند ، پس توضیح این نکته که نیازی به جنگ نیست برای او بسیار دشوار خواهد بود. درگیری های خانوادگی باعث می شود کودک هنگام مشاجره با همسالان عصبی ، مضطرب و متعادل شود. کودکان همیشه از والدین و بزرگسالانی که آنها را احاطه کرده اند تقلید می کنند. بنابراین ، مهم است که اغلب لبخند بزنید ، نه تنها به عزیزان خود ، بلکه به افراد ناآشنا نیز کمک کنید. کودک به طور غیر ارادی نگرش مثبت یک بزرگسال نسبت به زندگی را می بیند و بعداً نسبت به دیگران نگرش مثبت ایجاد می کند. و وقتی کودک دائماً مشاجره والدین را با همسایگان یا در حمل و نقل مشاهده می کند ، باور خواهد کرد که پرخاشگری امری طبیعی است. در نتیجه ، در کودکستان و سپس در مدرسه ، این عصبانیت می تواند باعث مشاجره و دعوا شود.
غالباً پدرها ، بدون اینکه این را بدانند ، می خواهند مردی را از یک پسر بزرگ کنند. و بنابراین ، آنها به پسر خود توصیه می کنند که قوی ، شجاع باشد ، اما توجه نمی کنند که فرد باید مهار شود و در برابر ضعیف تسلیم شود. بسیاری از والدین هنگام مشاجره فرزند خود را به رفتار پرخاشگرانه تشویق می کنند. اما بهتر است اگر بزرگسالان از پیروزی در جنگ خوشحال نشوند ، اما گزینه های دیگری برای حل اختلاف ارائه دهند ، مثالهایی از زندگی یا کتابها را بگویید.
روان کودک همچنین با در نظر گرفتن اطلاعات فیلم ها و برنامه های تلویزیونی ، جایی که اخیراً از استفاده از نیروی بدنی برای رسیدن به پیروزی استقبال می شود ، در حال توسعه است. در نتیجه ، کودکان دارای بت هایی هستند که همیشه مهربان و صلح جو نیستند. کودک با حضور در جامعه رفتار خود را تکرار می کند. بنابراین ، نباید کارتون هایی را به کودک نشان دهید که در آن شخصیت ها نسبت به شخصیت های دیگر پرخاشگر باشند.
حتی وقتی کودک به عنوان فردی صلح آمیز بزرگ می شود ، به این معنی نیست که در این تیم مبارز دیگری وجود ندارد و او می تواند کاملاً از دعوا جلوگیری کند. نکته اصلی این است که او خودش مشوق دعوا نمی شود. در این صورت او دلایل بسیار کمتری برای یک درگیری خواهد داشت.
