فریاد مداوم را نمی توان به عنوان یک ابزار آموزشی در نظر گرفت. حتی اگر به نظر والدین رسیده باشد که کودک به روش دیگری درک نمی کند و بعد از اینکه سر او فریاد می زنید ، همه کارها را آنطور که باید انجام می دهد ، اغلب از این روش استفاده نکنید. اولاً ، کودک به سادگی ترسیده و گم شده است ، بنابراین او همانطور که والدین می خواهند عمل می کند. ثانیاً ، پس از جیغ زدن ، اختیارات مادر و پدر به تدریج از بین می رود. نیازی به گفتگو در مورد اعتماد به خانواده ، تربیت آگاهانه و درک کودک از روابط علت و معلولی اعمال او نیست.
دستورالعمل ها
مرحله 1
خستگی می تواند یکی از دلایل فریاد مادران نسبت به کودکان باشد. بنابراین ، کنترل سطح انرژی ، استراحت به موقع و اولویت بندی صحیح کارهای خانه مهم است. وقتی متوجه شدیم مهم نیست که کف شستشو داده شود ، بلکه باید وقت خود را به کودک اختصاص دهید ، وقتی از هر فرصتی برای خواب یا آرامش روی کاناپه استفاده می شود ، و نه برای نشستن در اینترنت ، مادر احساس می کند از نظر عاطفی پایدارتر است. در عین حال ، احتمال شکستن کودک کمتر است.
گام 2
علاوه بر خستگی ، خلق و خوی والدین می تواند تحت تأثیر عدم رضایت آنها از برخی حوزه های زندگی منفی باشد. به عنوان مثال ، مادرم در مرخصی زایمان به سر می برد ، به طور مداوم از یکنواختی زندگی روزمره آزار می یابد و به همین دلیل در لبه قرار دارد. کوچکترین آزاری از کودک - و حالا آنها سر او فریاد می کشند. در این صورت مادر از خرابی خود شرمسار خواهد شد ، اما در آن لحظه نمی تواند مقاومت کند. در چنین مواردی ، داشتن یک سرگرمی ، یک فروشگاه مهم ، برای یافتن وقت برای خودتان مهم است. در این صورت نارضایتی کمتری وجود خواهد داشت.
مرحله 3
نیازی نیست که مانند یک بزرگسال با کودک خود رفتار کنید. خواسته های زیاد و انتظارات زیاد می تواند باعث فریاد کودک شود. هر لحظه آگاه باشید که کودک هنوز کوچک است ، او تازه به این دنیا عادت می کند ، بیشتر خوشحال باشید. اگر احساس می کنید که می خواهید شل شوید ، به اتاق دیگری بروید ، به عنوان مثال پرخاشگری خود را روی یک بالش بردارید. یا فقط روی برگردانید تا کودک چهره عصبانی شما را نبیند و نفس عمیق بکشد. سعی کنید خود را از چشم کودک ببینید. تفاوت قد ، قدرت و وضعیت خود را در نظر بگیرید ، بنابراین شما به راحتی برای کودک دلسوز خواهید شد.
