اشتباه اصلی والدین این است که آنها زود به زود اسباب بازیهای گران قیمت را شروع می کنند ، به این امید که یک کودک کوچک ، با درک ارزش یک چیز ، ارزش آن را شروع کند و متناسب با قیمت آن رفتار کند. هیچ چیز از این نوع ، برای او این یک اسباب بازی دیگر است.
وظیفه شما این است که اطمینان حاصل کنید که حرف شما برای کودک معتبر است. مطلوب است که چیز جدید کاملاً در اختیار او نباشد ، بلکه با شرایط خاص باشد. به عنوان مثال ، "اینجا یک ماشین جدید است ، اما شما با برادرتان بازی خواهید کرد ، و اگر این ماشین دراز کشیده باشد ، من آن را برمی دارم."
و به قول های خود عمل کنید. اگر دیدید دور آن خوابیده است ، آن را بردارید و پنهان کنید. باور کنید دفعه دیگر فراموش نخواهد کرد که آن را دوباره سر جای خود قرار دهد. این قوانین نه تنها برای یک اسباب بازی خاص بلکه برای همه موارد دیگر نیز باید اعمال شود.
اگر با این وجود ، کودک فقط یک شیدایی دارد که چیزی را بشکند ، چیزی پرتاب کند ، سپس به او بازی در فضای باز بدهید ، اجازه دهید انرژی بیرون بیاورد و وقتی از حرکت خسته شد ، سعی کنید او را درگیر کار دستی کنید. حیف است که خودتان این کار را انجام دهید ، فقط آن را بگیرید و آن را بشکنید.
خود کودک باید درک کند که باید از این یا آن چیز محافظت شود و همیشه باید سر جای خودش باشد. برای کودک خود مثالی بزنید تا او ببیند وسایل شما همیشه در جای خودشان قرار دارند ، مرتب و مرتب ، سالم و سالم هستند.
کودک رفتار والدین خود را کپی می کند ، بیهوده نیست که آنها می گویند بچه ها آینه ما هستند. وقتی کودک شما یاد می گیرد چگونه به درستی کارها را اداره کند ، می توانید هر چیزی را در اختیار او قرار دهید و کاملاً مالک آن باشید.
