شکل ظاهری کودک بیشتر اواخر ماه نهم بارداری اتفاق می افتد. اگر مادر باردار سالم باشد و جنین به درستی ارائه شود ، پس زایمان به طور طبیعی از طریق کانال زایمان اتفاق می افتد. در مواردی که زایمان مبتلا به بیماری های جدی است ، زایمان با استفاده از سزارین انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
با پایان ماه نهم رشد داخل رحمی جنین ، همه سیستم ها آماده عملکرد خارج از بدن مادر هستند. در این زمان ، جریان خون از طریق جفت دشوار می شود ، وزن جنین به اندازه کافی بزرگ است و سر کودک در لگن کوچک فرو می رود.
گام 2
پس از 36 هفته بارداری ، بدن به طور فعال در حال آماده سازی برای زایمان است. مادر باردار اغلب انقباضات "تربیتی" دارد که در آن رحم دچار اسپاسم می شود. با پایان سه ماهه سوم بارداری ، برخی تغییرات در بدن زن رخ می دهد - سطح اکسی توسین افزایش می یابد ، و درد درد در ناحیه کمر افزایش می یابد.
مرحله 3
تحت تأثیر هورمون های خاص ، دهانه رحم یک زن در حال زایمان نرم ، کوتاه و به تدریج باز می شود. باز شدن حلق گردنی در پرایمپاروس با سرعت کمتری اتفاق می افتد ، زیرا بافت آن بسیار متراکم است. این روند 1-2 هفته قبل از زایمان آغاز می شود ، می توان با تخلیه پلاگین گردن رحم ، که به صورت تجمع مخاط ضخیم ارائه می شود ، قضاوت کرد. در زنان چند شکننده ، دهانه رحم ممکن است در طول بارداری به راحتی فشرده شود ، دهانه آن 1-2 سانتی متر قبل از روند تولد مجاز است ، با این پدیده ، زن باردار تخلیه پلاگین گردن را مشاهده نمی کند.
مرحله 4
روند تولد با انقباضات شروع می شود - این انقباضات منظم رحم است که در اثر اسپاسم فیبرهای عضلانی این اندام ایجاد می شود. حرکات گرفتگی رحم باعث حرکت جنین به سمت پایین می شود. گشاد شدن دهانه رحم و انقباضات نشان دهنده فعال شدن زایمان است. مدت زمان روند زایمان در آن دسته از زنانی که برای اولین بار مادر می شوند ، 10-12 ساعت است و در زنان متکثر ، زمان زایمان معمولاً نصف کمتر است.
مرحله 5
ریختن مایع آمنیوتیک در زنان باردار در زمان های مختلفی اتفاق می افتد و به ویژگی های فردی دیواره های مایع آمنیوتیک بستگی دارد. اگر خانمی که زایمان دارد دچار عفونت کانال زایمان شود ، دیواره مثانه نازک می شود و در اولین انقباضات آب قدامی ریخته می شود. مایع آمنیوتیک به دلیل ویژگی های متابولیکی زن باردار و به دلایل دیگر می تواند نازک شود. اگر دیواره های مثانه آمنیوتیک متراکم باشد و با شروع زایمان پاره نشود ، پزشک از طریق دهانه رحم باز شده یک برش خوب ایجاد می کند و مایع آمنیوتیک قدامی خارج می شود.
مرحله 6
با گشاد شدن کامل دهانه رحم ، تلاش ها آغاز می شود ، در این زمان مایع آمنیوتیک خلفی و دیواره های رحم روی جنین فشار می آورند و در امتداد کانال زایمان حرکت می کند. متخصص زنان و زایمان قدرت فشار دادن ، فراوانی آنها را ارزیابی می کند و به زن باردار در چه لحظه و نحوه فشار صحیح دستورالعمل می دهد. هنگام هل دادن ، یک زن نباید جیغ بزند ، باید هوا بیشتری به ریه های خود ببرد و سعی کند عضلات شکم خود را به شدت فشار دهد.
مرحله 7
تولد کودک از لحظه تلاش حدود 40 دقیقه ، اما بیشتر اوقات 10-15 دقیقه طول می کشد. در این زمان ، جنین با سر در امتداد کانال زایمان به جلو حرکت می کند ، متخصص زنان و زایمان روند تولد کودک را کنترل و کمک می کند. در مواردی که پوست اندام های دستگاه تناسلی خارجی خانم زایمان به اندازه سر جنین کشیده نشود ، برای جلوگیری از پارگی ، برشی در قسمت پروینه ایجاد می شود. با فعالیت زایمان ضعیف ، به زن باردار از طریق ورید اکسی توسین یا سایر داروهای هورمونی تزریق می شود.
مرحله 8
پس از تولد کودک ، جفت با جفت رد می شود ، این لحظه برای زن پس از زایمان دردناک نیست. سپس پزشک کانال زایمان را معاینه می کند و در صورت لزوم بخیه بافت پاره شده را می زند. در اوایل دوره پس از زایمان ، یک زن به آرامش نیاز دارد ، در این زمان اقدامات برای جلوگیری از خونریزی و جلوگیری از عوارض انجام می شود.
مرحله 9
در برخی موارد ، سزارین توصیه می شود. علائم زایمان مصنوعی عبارتند از: نمایش غیر طبیعی جنین ، لگن باریک یک زن در حال زایمان ، نزدیک بینی شدید ، فشار خون بالا ، بیماری های خونی و تعدادی از آسیب شناسی های دیگر.
