کودک هنگام نقاشی سعی می کند آنچه را که احساس می کند و آنچه درباره خودش فکر می کند بر روی یک کاغذ به تصویر بکشد. تجزیه و تحلیل چنین تصویری فرصت خوبی برای والدین برای ارزیابی وضعیت درونی کودک است. درک کنید که آیا او تنها است. دریابید که چگونه با اعضای مختلف خانواده رفتار می کند. برای گرفتن تنش پنهان ناشی از هنرمند جوان. حال و هوای او را احساس کنید. و همچنین تقریباً سطح رشد کودک را تخمین بزنید.
برای شروع ، می توانید کودک را دعوت کنید تا تمام اعضای خانواده را که مشغول تجارت هستند ، روی یک کاغذ معمولی با مداد رنگی بکشد. دخالت نکنید و او را عجله نکنید ، در مورد تصویر شده اظهار نظر نکنید. بگذارید هرچه طول می کشد نقاشی کند. سپس سعی کنید تصویر را "احساس" کنید. چگونه آن را احساس می کنید؟ اگر غمگین ، خسته کننده ، پرخاشگر ، کسل کننده ، غمگین باشد ، کودک به وضوح احساس ناراحتی می کند. اما وحشت نکنید! فراموش نکنید که هر تجربه عاطفی به شدت بر فعالیت هر کودک از جمله خلاقیت تأثیر می گذارد. بنابراین ، کاملاً ممکن است که او به راحتی از شخصی خسته یا بسیار آزرده شده باشد.
سپس ببینید چه کسی در تصویر گم شده است یا برعکس ، "به اعضای خانواده" اضافه شده است. به عنوان مثال ، اگر پدر با او نباشد ، از آنجا که "به یک سفر کاری رفته" یا "به ماه پرواز کرده است" ، به این معنی است که کودک توجه کافی از او ندارد ، یا والدین نسبتاً بی ادبانه با او رفتار می کنند. شاید او ، دوباره ، به خاطر چیزی از او آزرده شود. اگر کودکی یک برادر کوچک (یا خواهر) که اخیراً متولد شده است را ترسیم نکند ، از نظر پدر و مادر بی توجه است. در این حالت یادتان باشد که به کودک خود یادآوری کنید که چقدر او را دوست دارید. اگر برعکس ، شخصی "زائد" در تصویر ظاهر شود ، به این معنی است که کودک از وضعیت عاطفی خود ناراضی است. وی به رابطه برابر با والدین یا سرگرمی در جمع بچه های دیگر از همان نوع نیاز دارد.
سپس از کودک بپرسید که هر یک از اعضای خانواده چه کاری انجام می دهد. اگر تمام افراد حاضر در تصویر به یک چیز علاقه مند باشند ، این بسیار خوب است. این بدان معناست که هماهنگی و عشق در خانواده حاکم است. اگر کودک از بقیه فاصله گرفته است:
- خودش - این نشان می دهد که او احساس می کند از بقیه جدا شده است.
- والدین یا سایر بزرگسالان - که احساس نمی کند با آنها ارتباط دارد.
همه اینها بیانگر این است که شما باید توجه بیشتری به فرزند خود داشته باشید. به یاد داشته باشید نشان دهید که چقدر برای آن ارزش قائل هستید.
چگونه "نحوه نوشتن" را ارزیابی کنیم؟
کودکان سه ساله اغلب مردم را به صورت "سفالوپودها" ("حباب" با پا) ، چهار نفر - به شکل 2 بیضی با دست و پا به تصویر می کشند. در نقاشی های کودکان پنج ساله ، یک شخص از قبل دست ، پا ، چشم و سر دارد. و بچه های شش ساله دارای بینی ، انگشتان ، دهان هستند. در سن هفت سالگی ، هنرمندان جوان در حال تلاش برای ترسیم جزئیاتی مانند مو ، گردن ، لباس هستند. روانشناسان معمولاً هنگام ارزیابی رشد ذهنی کودک روی این معیارها تمرکز می کنند. با انجام این کار ، آنها به حضور موارد زیر نگاه می کنند:
- اصلاحات ، به ویژه منجر به بهبود کیفیت نقاشی (نشانه افزایش اضطراب) ؛
- سکته های کوچک فردی ، به خصوص اگر نقاشی از برخی از آنها تشکیل شده باشد (نشانه بلاتکلیفی).
- چشم های اغراق آمیز بزرگ ، که مردمک سایه دارند (کودک از چیزی می ترسد) ؛
- وجود تزئینات متعدد و جزئیات اضافی (کودک می خواهد مورد توجه قرار گیرد ، او میل به اثرات خارجی دارد).
آنها همچنین به رنگهایی که استفاده می شود توجه می کنند. اگر 5-6 آنها وجود داشته باشد - این طبیعی است ، بیشتر - کودک بسیار احساسی و حساس است ، کمتر - در حال حاضر خیلی احساس راحتی نمی کند (آبی اضطراب ، قرمز پرخاشگری و سیاه افسردگی است ، گرافیت همان است عدم وجود رنگهای روشن در زندگی) … همچنین ، رنگ ها می توانند ویژگی های شخصیت کودک را نشان دهند:
- آبی تیره - تمرکز بر تجربیات درونی ، درون نگری ، نیاز به آرامش ؛
- خاکستری - بی تفاوتی نسبت به همه چیز ، تمایل به ترک ، ناامیدی ، جدا شدن ؛
- سبز - لجبازی ، پشتکار ، خوش بینی ، متانت ، تلاش برای امنیت ؛
- سیاه - اعتراض ، افسردگی ، تخریب ؛
- قرمز - غیر عادی بودن ، تمایل به برجسته بودن ، پرخاشگری ، اراده ، تحریک پذیری ، افزایش فعالیت ؛
- قهوه ای - کندی ، ناراحتی جسمی ؛
- زرد - کنجکاوی ، ایمان به بهترین ها ، خودانگیختگی ، احساسات مثبت ؛
- بنفش - شهود ، عدم بلوغ فکری و عاطفی ، تخیل.
اما فقط درصورتی که آنها در تصویر از سایرین بیشتر باشند.
والدین عزیز ، در نگاه اول تجزیه و تحلیل زبان "مخفی" اصلاً دشوار نیست. به نظر می رسد که بلافاصله می توانید بفهمید نقاشی کودک چیست و همه مشکلات خانه را حل کنید. اما اگر در نقاشی چیزی شما را نگران یا نگران کرد ، حتماً با یک روانشناس مشورت کنید. در واقع ، گاهی اوقات در پشت یک سادگی آشکار ، بسیاری از تفاوت های ظریف و ویژگی های مختلف را می توان پنهان کرد ، و فقط یک متخصص می تواند به درستی وضعیت کودک را ارزیابی کند.
