تربیت کاری بسیار مسئولانه است که نیاز به صبر ، دانش و توانایی یافتن رویکرد به کودکان از بزرگسالان دارد. علاوه بر اصول کلی ، ویژگی های کار با دختران و پسران نیز وجود دارد. والدین باید در آموزش و پرورش در هر مرحله از رشد ، این ظرافت ها را در نظر بگیرند تا بتوانند عضوی تمام عیار در جامعه تربیت كنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
هیچ تفاوت اساسی در تربیت دختران و پسران از بدو تولد وجود ندارد. خرده ریزها همان دنیای اطراف خود را یاد می گیرند ، راه می روند ، لبخند می زنند. زیر یک سال ، ارتباط عاطفی با مادر آنها برای کودکان بسیار مهم است. پدر ، برای اینکه کنار نماند ، باید تا آنجا که ممکن است به کودک توجه کند.
گام 2
کلیشه رایج مبنی بر اینکه پسران اگر حساسیت ، احتیاط و مهربانی بیش از حد بی حد و مرز نسبت به آنها نشان داده شود ، "پسر مادر" خواهند بود ، اشتباه است. عشق زیاد به دختران و پسران زیاد نیست. کودک باید عشق شما به رشد ذهنی صحیح و شکل گیری نگرش مثبت نسبت به دنیای اطراف خود را احساس کند. برای یک مثال مثبت از رابطه بین پدر و مادر از احساسات متاسف نشوید. هنگامی که پسری به مهد کودک می رود ، در آنجا اولین تجربه ارتباط با اعضای جنس مخالف را کسب می کند. پسر شما اگر در خانواده ای پرورش یابد که عشق ، هماهنگی و درک متقابل حاکم باشد ، نگرش منفی نسبت به دختران نخواهد داشت.
مرحله 3
از حدود 4 تا 14 سالگی ، مردانگی ایجاد می شود. اگر قبل از این سن پسران می توانستند با دختران در آرایشگاه ، پزشک ، کافه و … بازی کنند ، اکنون آنها ماشین ، اسلحه ، جاده سازی و بازی های مشابه "مردانه" را ترجیح می دهند. در این سن ، پدران برای پسران حرف اول را می زنند. پسران سعی می کنند در همه چیز از آنها تقلید کنند: آنها رفتار و گفتار خود را کپی می کنند. پدر باید رفتار خود را در حضور پسرش دقیقاً کنترل کند. با این حال ، مادران اغلب می توانند از پسران در این سن چنین پاسخی به هر درخواستی بشنوند: "من دختر نیستم ، این کار را نمی کنم". برای اینکه این مورد کمتر رایج شود ، با پسرتان ارتباط برقرار کنید. بیشتر اوقات در مورد موضوعات مورد علاقه خود با او صحبت کنید ، از نحوه روز او بپرسید ، نشان دهید که نسبت به زندگی او بی تفاوت نیستید ، به علایق او احترام می گذارید.
مرحله 4
به پسرتان توجه کنید حتی زمانی که به نظر می رسد او قبلاً بزرگ شده است. نوجوانی زمانی است که پسر جوان می شود. نه تنها تغییرات جسمی ، بلکه تغییرات ذهنی نیز وجود دارد. در این زمان است که پسر شما بسیار به توجه شما احتیاج دارد. از او رویگردان نشوید ، به زندگی او علاقه مند شوید ، در غیر این صورت او سعی می کند با دعوا ، رفتار بد در مدرسه توجه شما را به خود جلب کند. روشن کنید که دوست داشتن ، مراقبت و کنترل زندگی پسرتان می تواند بدون پرورشی بیش از حد انجام شود. هرچه چیزی را برای کودک منع کنید ، همان تعالیم را تکرار کنید ، او بیشتر با آنها مخالفت خواهد کرد. اما یک سبک ارتباطی مجاز نیز به هیچ چیز خوبی منجر نخواهد شد. بنابراین ، یک راه میانه پیدا کنید: نزدیک باشید ، اما با فاصله.
مرحله 5
اقدامات کودک را به طور عینی ارزیابی کنید. اگر اشتباه می کند ، اعتراف کنید. پسرتان باید بداند چه موقع کار درستی انجام می دهد و چه موقع این کار را انجام نمی دهد. در غیر این صورت ، او فکر می کند که می تواند هر کاری انجام دهد ، مادر یا پدر می آیند و اوضاع برطرف می شود. وقتی کودک سزاوار آن است ، ستایش کنید و در صورت وجود با اشتباهات کنار بیایید.
مرحله 6
کودک برای اطاعت از پدر و مادر خود نترسد ، اما باید به آنها احترام بگذارد. اگر پسر خود عمل منفی انجام داده است ، او را سرزنش نکنید. با آرامش اوضاع را با هم بحث کنید تا کودک ببیند چه اشتباهی کرده است ، چه کاری باید انجام داده باشد و آیا اشتباه قابل اصلاح است. پس پسر به شما اعتماد خواهد کرد و با شما مشورت خواهد کرد. این بدان معناست که شما از زندگی او که دور از چشم شماست آگاه خواهید بود.
مرحله 7
به اصل "پسران گریه نمی کنند" پایبند نباشید. این به کودک شما احساس می آموزد. یک پسر می تواند بزرگ شود و فردی سرسخت باشد که با احساسات ساده انسانی کاملاً آشنا نباشد.علاوه بر این ، ثابت شده است که عدم بیان احساسات می تواند عمر را کوتاه کند. آنچه فرد در هر لحظه از زندگی تجربه می کند ، روی سیستم عصبی و سپس سیستم های دیگر بدن تأثیر می گذارد.
مرحله 8
تحصیل مجدد پسر در 18 سالگی غیرممکن است ، نتیجه نهایی زایمان خود را مشاهده خواهید کرد. بنابراین در تربیت کودک از وقت و تلاش خود دریغ نکنید تا در آینده به او افتخار کنید.
