دیر یا زود ، در زندگی هر پدر و مادری ، این سوال وجود دارد که آموزش های کوچک و در نتیجه ، بسیاری از تردیدها ، مشکلات ، مشاوران ، مجتمع ها و غیره وجود دارد. بیایید دریابیم که چگونه می توان از همه اینها جلوگیری کرد.
من یک مادر جوان هستم ، بنابراین در زندگی من ، مانند زندگی هر پدر و مادری ، لحظه ای پیش آمد که س questionsالاتی در ذهنم جرقه زد: چگونه یک کودک کوچک را تربیت کنیم؟ در چه سنی؟ اگر او شروع به گریه کند چه؟ و شما هرگز نمی دانید که م workثر خواهد بود؟ اما اکنون ، برای خوشبختی من ، این زمان گذشت ، دخترم به سراغ گلدان رفت و من می توانم از تجربه خودم توصیه های خود را با شما در میان بگذارم. امیدوارم که به شما کمک کنند
1. آرام ، فقط آرام!
وقتی صحبت از کودک می شود ، باید کاملاً آرام و آرام نسبت به کاری که انجام می دهید (حداقل در ظاهر) باشد ، زیرا کودک عصبی و هیجان شما را احساس می کند و بر این اساس ، او خود عصبی خواهد شد و هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد.
2. به کسی گوش نکنید!
شما نیازی به گوش دادن به مادربزرگ ندارید که ثابت می کند در زمان او بچه ها از بدو تولد به دنبال دیوانه رفته اند ، یا دوستی که مباهات می کند که فرزندش از قبل قصد دارد خودش را تسکین دهد - نباید از این بابت لعنتی بخورید! این اطلاعات را ناشنوا بگذارید ، در غیر این صورت احساس می کنید نوعی "در خانه نیست" و کودک خود را با تلاش تشنج برای کاشت شکنجه می کنید ، فکر می کنید که "او چنین نیست". اینکه چه موقع و چگونه به کودک خود بیاموزید شغل شماست و نباید به کسی مربوط شود.
3. همه کودکان متفاوت هستند
همه کودکان رشد فردی دارند: بعضی زودتر رفتند و بعضی دیگر زودتر دندانهای خود را بریدند. کودک تراموا نیست و کتابها فقط آمار تقریبی دارند ، گویی هیچ اتفاقی به موقع نمی افتد. بر این اساس ، بر کودک خود و آمادگی او برای انجام کاری تمرکز کنید. شخصاً ، در خانواده ما ، وضعیت زیر مشخص شد: من سعی کردم دخترم را یک ساله بگذارم در گلدان ، اما الاغ او از سوراخ افتاد (او با ما لاغر است) و این البته او را ترساند - همه چیز با اشک تمام شد سپس من سعی کردم او را بعد از یک سال و نیم روی گلدان بکارم ، اما به دلایلی که من نفهمیدم ، او فریاد زد و به زور از گلدان بلند شد - فقط پس از آن متوجه شدم که او از نظر احساسی برای این کار آماده نیست ، زیرا 3 چند روز قبل از 2 سالگی او تازه شروع به رفتن به دیوانه کرد. تعجب و لذت من محدودیتی نداشت. شاید شما هم وضعیت مشابهی داشته باشید و فقط باید صبر کنید؟
4. توسط ساعت
آنها می گویند که معمولاً بچه ها می خواهند حدود 20 دقیقه بعد از غذا خوردن به توالت بروند (ممکن است کودک شما روشی متفاوت داشته باشد و شما هم وقت خود را می دانید) ، بنابراین اگر کودک شما از نشستن روی دیگ امتناع نمی کند ، شروع به انداختن کودک در اطراف محل هر زمان که به توالت نیاز باشد - هر از گاهی ضربه خواهید دید و اعتیاد شروع می شود. و دست از پوشک بردارید (حداقل در روز ، اگر آن را می پوشید) - پس از همه ، اگر کودک شلوار خود را پف کند ، می فهمد که ناخوشایند است (شما آن را در پوشک نمی فهمید).
5. به توالت با هم بروید
کودک را از توالت بیرون نکنید - بگذارید او تماشا کند و یاد بگیرد ، زیرا کودکان تمایل دارند بعد از بزرگسالان تکرار کنند.
فکر می کنم اگر این نکات ساده را دنبال کنید ، موفق خواهید شد و خود یا فرزندتان را شکنجه نکنید. در زمان ما ، آموزش در چندین مورد از اوایل شروع می شود:
1) کودک خودش آماده است.
2) تمایل به خودنمایی.
3) پس انداز - پول کافی برای پوشک وجود ندارد و شستشوی مداوم کف ، نظافت فرش و شستن آسان نیست.
اما اگر سن به 5-6 سال نزدیک می شود و هنوز مشکلات توالت وجود دارد ، باید با پزشک متخصص اطفال تماس بگیرید.
