یتیمانی كه كاملاً تحت حمایت دولت هستند و یتیم خانه را ترك می كنند ، به نظر می رسد كه با زندگی در جامعه سازگاری كمی دارند. به نظر می رسد استقلال برای آنها بسیار دشوار است ، به همین دلیل متأسفانه ، درصد یتیمانی که موفق به سازگاری با جامعه شده اند بسیار کم است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای اینکه زندگی از یک مدرسه شبانه روزی به زندگی مستقل و بی دردسر برای یتیمان تبدیل شود ، یک برنامه کاملاً تامل برای سازگاری پس از شبانه روزی و توان بخشی اجتماعی فارغ التحصیلان مدارس شبانه روزی مورد نیاز است که شامل شکل گیری مهارت های ابتدایی روزمره ، کار و سازگاری اجتماعی نوجوانان. یتیمان.
گام 2
متأسفانه مواردی که فارغ التحصیل یک پرورشگاه حتی نمی تواند برای خودش چای درست کند اغراق آمیز نیست بلکه واقعیتی غم انگیز است. زندگی در یتیم خانه از نظر روزمره کاملاً راحت است: دانش آموزان غذای آماده تهیه می کنند و نمی دانند که چگونه این غذا روی میز می آید. آنها از لباس و وسایل خانه استفاده می کنند ، اما مهارت تعمیر جزئی لباس ، شستن ، تمیز کردن محل ندارند - از این گذشته ، کارکنان پرورشگاه همه این کارها را برای آنها و برای آنها انجام می دهند.
مرحله 3
برنامه پرورش و آموزش کودکان در یتیم خانه لزوماً باید کلاسهای منظمی در شکل گیری مهارتهای اساسی روزمره داشته باشد. کودکانی که در یک مدرسه شبانه روزی بزرگ می شوند باید مانند کودکانی که در یک خانواده بزرگ می شوند ، ایده ای در مورد چگونگی طبخ وعده های غذایی اساسی ، نظم بخشیدن چیزهایی در اتاق محل زندگی خود ، تعمیرات جزئی لباس ها و غیره داشته باشند. هرچه این تجربه منظم تر باشد ، کودکان با قدرت بیشتری مهارتهای مراقبت از خود را که در زندگی نیاز دارند یاد می گیرند.
مرحله 4
یتیمانی که در پرورشگاه پرورش می یابند "رابطه" خاصی با پول دارند. مشاهده نکردن رابطه مستقیمی بین کار بزرگسالان و پاداش مادی که آنها برای آن دریافت می کنند و شرایط زندگی که در نتیجه خانواده وجود دارد ، کودکان بی سرپرست ارزش واقعی پول را درک نمی کنند ، توانایی توزیع بودجه را ندارند برای نیازهای مختلف ، و همچنین ایده ضعیفی از کار دارند. وظیفه افرادی که با کودکان بی سرپرست نوجوان کار می کنند این است که دانش آموزان خود را با روش های کسب درآمد آشنا نکنند بلکه با اصول توزیع منطقی آنها نیز آشنا هستند.
مرحله 5
سازگاری اجتماعی برای زندگی موفقیت آمیز بیشتر فارغ التحصیلان پرورشگاه ها نیز مهم است. کودکی که در یک مدرسه شبانه روزی بزرگ شده است از نظر رشد روحی-عاطفی با کودکی که در یک خانواده زندگی می کند متفاوت است: او نمی بیند که چگونه بزرگترها نقش اجتماعی خود را انجام می دهند (همسر ، والدین) ، او مهارت پیوند عاطفی ضعیفی را ایجاد کرده است و پاسخ عاطفی کافی به موقعیتهای مختلف زندگی. این امر خصوصاً در مورد کودکان از نوزادی در یک م institutionسسه بیشتر صدق می کند. شکل گیری و اصلاح حوزه روحی-عاطفی در یتیمان نوجوان نیاز به توجه ویژه و کار هدفمند ویژه دارد.
مرحله 6
علاوه بر این ، فارغ التحصیلان پرورشگاه ایده بسیار مبهمی از چگونگی "تنظیم" زندگی جامعه خارج از موسسه کودکان دارند. برای آنها دشوار است که بتوانند برای حل مسائل اساسی روزمره به کدام سازمان ها مراجعه کنند: دریافت مزایا و یارانه ها ، استخدام شغل ، ارسال کودک به مهد کودک و غیره. این مسئله با این واقعیت بدتر می شود که حلقه ارتباط فارغ التحصیلان مدارس شبانه روزی محدود است: به عنوان یک قاعده ، آنها همچنان به برقراری ارتباط با رفقای خود در پرورشگاه ادامه می دهند که در این امور به همان اندازه بی تجربه هستند.
مرحله 7
وظیفه افرادی که در سازگاری اجتماعی کودکان یتیم نوجوان مشارکت دارند این است که حداقل در اولین بار پس از خروج از پرورشگاه ، از حمایت های اجتماعی و آموزشی لازم برخوردار شوند. در جامعه ، این امر امری طبیعی تلقی می شود كه والدین به یك جوان برای یافتن شغل ، تجهیز مسكن ، حل سایر مشكلات اجتماعی و پشتیبانی ساده روانشناختی در شرایط دشوار زندگی كمك كنند. یتیمان از این حمایت محروم هستند: آنها بزرگسالان قابل توجهی ندارند که بتوانند برای کمک و مشاوره به آنها مراجعه کنند.
مرحله 8
این بدان معنی است که چنین کارکردی باید توسط کارکنان خدمات اجتماعی بر عهده گرفته شود. مراکز توان بخشی برای فارغ التحصیلان پرورشگاهها مورد نیاز است. کارگران این مراکز حداقل تا حدی در دوره سازگاری نوجوان با زندگی در جامعه پس از ترک پرورشگاه حمایت و مساعدت می کنند.
