از مدت ها قبل اطلاعات کامل هم بزرگسالان و هم کودکان را به خود جلب کرده است. کوچک و بزرگ هر دو دارای رایانه ، تبلت و ابزارهای دیگر هستند که اغلب به تعداد چند نسخه برای هر نفر هستند.
با این حال ، چنین فرآیندهایی که در جامعه اتفاق می افتد یک شمشیر دو لبه است. به طور طبیعی ، یک مزیت غیر قابل مقایسه ، دسترسی عمومی به اطلاعات است که به شما امکان می دهد دانش و مهارت جدیدی را بدون ترک خانه خود کسب کنید. با این حال ، از طرف دیگر ، باید مراقب دوزهایی بود که کودکان در سن پیش دبستانی و دبستان "منابع" رایانه را "مصرف می کنند".
اکنون کودکان از بدو تولد در یک محیط رایانه ای به سر می برند. مادر و پدر ، خواهر و برادرها و غالباً پدربزرگ و مادربزرگ ها 90٪ در فضای رایانه هستند. بعضی از والدین از موفقیت فرزندانشان که با مهارت و مهارت ماهانه کلیدهای کامپیوتر یا لپ تاپ را در 4-3 سالگی فشار می دهند و در 7 سالگی به راحتی بازی های رایانه ای را نصب کرده و بازی می کنند ، خوشحال می شوند.
با این حال ، هنگامی که کودک شروع به یک زندگی مجازی می کند ، جایگزین ارتباط واقعی با دوستان واقعی "زنده" واقعی و دوستان واقعی از شبکه های اجتماعی ، رایانه سازی کودکان وجه دیگری از سکه را دارد.
همچنین خیلی خوب نیست که بزرگسالان اغلب نمی دانند کودک چه اطلاعاتی را از اینترنت می گیرد ، زیرا آنها به هیچ وجه منابعی را که وی بازدید می کند کنترل نمی کنند. این خطر اصلی اینترنت است: استفاده بی رویه از رایانه و فضای اینترنت. و این واقعیت که نشستن مداوم روی کامپیوتر به رشد هماهنگ ارگانیسم در حال رشد کمک نمی کند ، جای تردید نیست.
در این راستا ، بسیاری از روانشناسان مدرن در مورد مسئله وابستگی کودکان به رایانه شروع به صحبت کردند ، در حالی که برخی از بچه ها در واقع نمی توانند خود را از ماشین جدا کنند و تمام وقت آزاد خود را پشت سر بگذارند. تلاش برای محروم کردن آنها از اسباب بازی های عزیز آنها اغلب منجر به خلسه می شود ، کودک سعی می کند بزرگسالان را با اشک دستکاری کند. والدین به عنوان بزرگسال و افراد جدی در این مورد باید کودک را به چیز دیگری علاقه مند کنند ، به عنوان مثال ، با او بازی کنند یا کتاب بخوانند ، و پیروی از کودک خراب شده را دنبال نکنند. از این گذشته ، وقتی والدین به برده های داوطلب یا اجباری تبدیل می شوند ، که روزها اسیر امور و مشکلات خودشان هستند ، کودکان اغلب گروگان کامپیوتر می شوند. بنابراین ، شما باید اوقات فراغت را با فرزندان خود سپری کنید.
تنظیم رمز ورود گزینه خوبی برای محدود کردن "ارتباط" بین کودک و کامپیوتر است. سپس والدین مطمئناً می دانند که در غیاب آنها کودک به رایانه نزدیک نمی شود بلکه شروع به مطالعه می کند.
بنابراین ، وقت صرف شده توسط کودک در کنار رایانه باید توسط والدین تنظیم شود.
