یک بار دیگر ، باید تعجب کرد که شرایط زندگی چقدر متفاوت و غیرقابل پیش بینی است. به معنای واقعی کلمه یک سال پیش ، حتی تصور اینکه لحظه ای فرا برسد که مجبور شوید برای فرزند خود با شوهر یا همسر خود بجنگید ، حتی غیرممکن بود. اگر کودک به 16 سالگی برسد ، پس او حق دارد به طور مستقل تصمیم بگیرد با چه کسی زندگی کند. با یک کودک کوچک ، همه چیز بسیار پیچیده تر است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
غالباً ، پس از فروپاشی خانواده و طلاق ، والدینی که دختر با او مانده است ، به جای جلوگیری از درگیری ، کودک را در مقابل پدر یا مادر قرار می دهد. این رفتار نسبت به همسران سابق به دلیل خصومت است. سپس والدین دوم انگیزه ای دارند که فرزندان را به دست آورند و خودشان بزرگ شوند.
گام 2
به سختی می توان دختری را از مادرش دور کرد ، به همین دلیل شما به دلایل خوبی احتیاج دارید. ابتدا باید به فکر ملاقات با دخترتان در هفته 2-3 بار باشید و سپس تصمیم بگیرید که اگر مادر به تمام تعهدات خود در مورد تربیت کودک عمل می کند ، نبرد حقوقی را شروع کنید. اگر دختر توسط پدر بزرگ شود و مادری که از درآمد مناسبی برخوردار است و توانایی تأمین هزینه فرزند را دارد ، تمایل به بردن او دارد ، دادگاه این خواسته ها را تا حد بیشتری برآورده می کند.
مرحله 3
اگر پدر یا مادری که با او زندگی می کند نتواند زندگی کاملی از جمله حضور در مدرسه ، فضای زندگی و شرایط قابل قبول زندگی را برای کودک فراهم کند ، بردن دختر به خصوص دشوار نخواهد بود. و همچنین اگر او به الکل ، مواد مخدر یا فحشا اعتیاد داشته باشد.
مرحله 4
سپس باید با مقامات سرپرستی و حمایت اجتماعی تماس بگیرید. اگر مشخص شود که والدین واقعاً وظیفه تربیت دخترش را ندارند ، فوراً از حقوق والدین محروم می شود.
مرحله 5
اگر کودک به سن 16 سالگی رسیده باشد ، و از زندگی با پدر یا مادری که در طول طلاق به او واگذار شده راضی نباشد ، می توانید به همراه دخترتان به مراجع سرپرستی و سرپرستی مراجعه کنید ، شرایط و ادعاها را بیان کنید به صورت نوشتاری ، نشانگر تمایل به زندگی با والدین دوم است. در این حالت ، مورد دوم تأیید می کند که واقعاً چنین است ، پس می توان کودک را فوراً برد.
مرحله 6
در نتیجه ، مقامات سرپرستی برای مدت طولانی وضعیت را درک می کنند و دختر در حال حاضر با والدینی که قادر به تأمین شرایط زندگی عادی است زندگی می کند.
