مسائل تربیت فرزندان همیشه والدین و معلمان را نگران کرده است. امروز ملاقات با والدینی که از مدرسه شکایت می کنند بسیار رایج است و می گویند مدرسه تربیت فرزندان را متوقف کرده است. و در اینجا این سوال به طور طبیعی مطرح می شود: بالاخره چه کسی تربیت می کند - یک خانواده یا یک مدرسه؟
خانواده مهمترین نهاد در تربیت نسل جوان است. به هر حال ، تربیتی که کودک در خانواده دریافت خواهد کرد ، کودک را در تمام زندگی همراهی می کند. خانواده مهمترین عامل در رشد شخصیت کودک است. آن چیزی که کودک در آن خانواده بزرگ می شود و رشد جسمی و عاطفی او را شکل می دهد و تأثیر مستقیم بر توانایی های ذهنی او دارد. خانواده پایه های اساسی روابط اجتماعی و بین فردی ، ارزش ها را تشکیل می دهد. جای تعجب نیست که برند طنزپرداز آلمانی گفته است که "کودک آنچه را در خانه خود می بیند یاد می گیرد." تربیت نباید در خانواده خاتمه یابد ، باید در مدرسه ادامه یابد ، در این صورت است که تربیت م effectiveثر خواهد بود و به بار می نشیند. کودک وقت زیادی را در مدرسه می گذراند و موسسه آموزشی تأثیر بسزایی در او دارد.
تربیت همیشه بخشی جدایی ناپذیر از روند آموزشی بوده است ، اما مدرسه هنوز عملکردهای کمی متفاوت دارد. مدرسه باید به کودک بیاموزد ، افق دید او را گسترش دهد ، دانش خاصی به او بدهد ، در آشکار کردن توانایی های دانش آموز کمک کند تا در آینده بتواند خودش را تحقق بخشد. این دقیقاً عملکرد آموزشی مدرسه است. برای یک فرآیند آموزشی کامل ، ارتباط و همکاری بین مدرسه و خانواده مهم است. مسئولیت تربیت فرزندان آنها فقط به عهده خانواده است ، در حالی که مدرسه باید کمک کند ، حمایت کند و در مسیر درست هدایت شود. مشارکت خانواده و مدرسه در زندگی کودک باید با هم کار کنند. کودک باید بداند که در خانواده او را دوست دارند ، باید فضایی در اطراف او ایجاد شود که برای رشد او راحت باشد. این مدرسه کمک می کند تا والدین در بهبود دانش روانشناختی آنها کمک کنند ، و آنها را دائماً در روند آموزشی مشارکت دهید.
والدین و معلمان باید با همکاری یکدیگر شرایطی را برای کودک ایجاد کنند و خصوصیاتی را در او ایجاد کنند که به رشد بیشتر کمک می کند. همکاری موفق تنها زمانی امکان پذیر است که خانواده و معلمان مایل به همکاری و درک نیاز این اقدامات باشند. برای تعامل موفق ، والدین و معلمان باید شرایط کلی کودک را داشته باشند. موسسات آموزشی مدرن می توانند از روشهای مختلف کار با خانواده استفاده کنند.
جلسه والدین یکی از اشکال است ، اما می توان آن را منسوخ نامید. در حال حاضر مدارس سمینارها و کنفرانس های مختلفی را در صورت لزوم برگزار می کنند ، سپس مشاوره های فردی با والدین با هدف کمک به والدین انجام می شود. وقتی والدین مسئولیت تربیت فرزندان را به عهده معلمان می گذارند اشتباه است. والدین و مربیان باید بدانند که فرزندپروری کاری دشوار و متقابل و مبتنی بر اصل برابری است.
