کودک یک دوست خیالی دارد. به دلیل شخصیت های داستانی ، غیروجودی و خیالی کودک عزیز ، والدین مضطرب می شوند. آیا بچه ها نمی توانند دوستان واقعی پیدا کنند ، در غیر این صورت چرا بچه ای به این داستان ها احتیاج دارد؟ یا اینقدر ترسناک نیست؟
دوست خیالی شخصیتی است که کودک اختراع می کند. بچه ها با تخیلشان ارتباط برقرار می کنند یا دوست می شوند. اغلب ، شخصیت های اختراع شده به نظر سازندگان آنها بسیار واقعی به نظر می رسند ، گرچه کودک متوجه می شود که دوست واقعاً وجود ندارد.
همه چیز خوب است! یا راهنمایی کنید
کارلسون را می توان نمونه بارز چنین دوست نامرئی نامید. همه این شخصیت افسانه را می شناسند. اما همه نمی دانند که این سندرم به افتخار وی نامگذاری شده است. این نام اختراع یک شریک خیالی است.
تخیل کودکان به هیچ چیز محدود نمی شود. کودک قادر است یک موشک مافوق صوت از روی صندلی ها و یک پتو بسازد. همه دنیا در یک جعبه بزرگ پنهان شده اند و یک جارو معمولی با موفقیت جای گیتار الکتریکی را می گیرد. با چنین تصوری ، کودک و پدر و مادرش خسته نخواهند شد.
تعجب آور نیست که کودک از داشتن یک دوست جدید خوشحال است. اما این بدشانسی است: هیچ کس به جز کودک این دوست را نمی بیند. دوستان نامرئی به عنوان یک اتفاق معمول برای یک کودک 3-5 ساله شناخته می شوند. در این سن ، خیال به سرعت رشد می کند.
بحران سه ساله به پایان رسیده است. نوزادان در حال جدا شدن از مادر خود هستند ، آنها استقلال را احساس می کنند ، نیازها و خواسته های خود را احساس می کنند. اما کودک هنوز قادر به گفتن آنها و فرمول بندی آنها نیست.
غیر معمول نیست که والدین ظاهر یک دوست نامرئی را با نگرانی درک می کنند. چنین پدیده ای به عنوان یک دوست خیالی چیزی شبیه انحراف از هنجار تلقی می شود.
این به این دلیل است که بزرگسالان بیشتر عادت دارند که دنیا را از روی ناقوس خود ارزیابی کنند ، و با منطق و جدیت در همه چیز هدایت می شوند. اما برای یک شخصیت بزرگسال و برای یک کودک ، رفقای اختراع شده تفاوت فاحشی دارند.
دوستان نامرئی غیر معمول نیستند. و این توسط تحقیقات مدرن تأیید می شود.
چرا او ظاهر شد؟
پس چرا کودک به یک دوست خیالی احتیاج دارد؟ با تماشای کودک نوپایی که چنین همدم خود را پیدا کرده است چیزهای زیادی می توان یاد گرفت. حتی این واقعیت که والدین حتی به فرزندان خود شک نکرده اند نیز قابل مشاهده است.
بازی های او با نامرئی هم مشکلات کودک و هم مشکلات کل خانواده او را نشان می دهد:
- فشار بیش از حد
- عدم برداشت جدید.
- عدم ارتباط
بنابراین ، اگر فشار و محافظت بیش از حد در خانه شکوفا شود ، کودک همچنین دوستان نامرئی را سرکوب می کند. او از همه چیز منع می کند ، به آنها امر می کند. احتمالاً او آنچه در خانواده برای او اتفاق می افتد را کپی می کند. بنابراین ، والدین می توانند به خود و از بیرون نگاه کنند.
اگر کودک دائماً از واقعیت به دنیای خود فرار می کند ، جایی که می تواند هر طور که می خواهد رفتار کند ، این امر بیانگر جنبه دیگری از محافظت بیش از حد است. بچه های گناهکار این نوع رفتارها را انتخاب می کنند.
آنها یا شخصیت های مجعول را در خیالات خود مجازات می کنند ، یا برعکس ، آنها را از مجازات نجات می دهند. والدین باید بدانند که چرا کودک نسبت به خودش اینقدر احساس گناه می کند.
یا شاید او خوب است؟
اگر این خرده برداشت های جدید کافی نباشد ، او دوستان نامرئی دارد. کودکان می توانند دریایی کامل از ماجراهای جالب را در دنیای فانتزی تجربه کنند. راهی برای برون رفت از این وضعیت وجود دارد: سرگرمی کودک.
بالاخره می توانید با او به باغ وحش ، تئاتر کودک و نوسان بروید. قصه گویی را فراموش نکنید. اگر کل روز به برداشت های جدید مشغول باشد ، دیگر فرصتی برای بازی با دوستان خیالی وجود ندارد.
هنگامی که بزرگسالان یا با بچه های کوچک تر ، یا با کار یا با امور شخصی خود مشغول هستند ، کودک ارتباط کافی ندارد. او احتمالاً در برقراری ارتباط با همسالان خود مشکل دارد. لازم است تا آنجا که ممکن است با کودک ارتباط برقرار کنید: او هنوز هم مهمتر از سایر مشکلات است.
اما روانشناسان مدرن ثابت کرده اند کودکانی که در واقعیت دارای برادر ، خواهر و بسیاری از دوستان هستند ، با شور و شوق کمتری با رفقای خیالی بازی می کنند. ظاهر نامرئی بودن تحت تأثیر گستره حلقه اجتماعی نیست.
با یک دوست اختراع شده ، خرده ریزها اغلب "همه خواسته های مخفی خود را" از دست می دهند:
- اگر کودک خواب ببیند که یک دوست خیالی از او محافظت می کند ، پس کودک واقعاً به محافظت احتیاج دارد.
- اگر در خیالات کودک کودک فردی را مجازات می کند ، به احتمال زیاد باید مشکل را با یک روانشناس حل کنید.
- وقتی کودک فقط دوست دارد با یک توله سگ خیالی بازی کند ، شاید وقت آن رسیده که واقعاً برای او یک سگ بگیرید.
نحوه عمل برای بزرگسالان
بهترین راه حل برای مشکلات دوستان خیالی این است که آنها را نادیده نگیرید و آنها را به ظاهر در خانواده نپذیرید. بسیار موثرتر است که به کودک اجازه دهیم میزان تعامل بین بزرگسالان و یک دوست خیالی را تعیین کند.
حتی می توانید با اضافه کردن یک وسیله اضافی روی میز بازی کنید ، به همه داستان ها گوش دهید و از سلامتی کارلسون جدید بپرسید. ترسیم خط مشخصی بین داستان و زندگی بیداری فقط مهم است: خود کودک ، و نه دوستان اختراع شده ، باید مسئول اعمالش باشد.
برای والدین دشوار است که خارجی باشند. با این حال ، در صورت تمایل ، می توانید مشاهده کنید که الگوهای خاصی از ظاهر رفقای نامرئی و رفتار آنها وجود دارد. بنابراین ، آنها می توانند در همان لحظه ای که مادر و پدر درگیر مشاجره هستند به ملاقات بیایند.
اما خرده ریزه لازم نیست برای دفاع از خود یک دوست اختراع کند. در بیشتر مواقع ، دلیل ظاهر شدن یک همراه توهمی ، تمایل کودک به تفریح و سرگرمی است.
معمولاً در سن 7-9 سالگی ، نامرئی شدن به خودی خود از بین می رود. اگر چنین دوستی در کودکی بسیار بزرگتر از هفت سال متولد شود ، به شرطی که هیچ آسیب جدی و تغییری در زندگی کودک ایجاد نشود ، احتمالاً این یک علامت است: شما باید به روانشناس کودک مراجعه کنید.
