در اصل ، نمی توان پاسخی جهانی برای این سوال داشت که چگونه کودک را بزرگ کنیم. هر کودک منحصر به فرد است و نیاز به یک رویکرد فردی دارد. رعایت برخی از توصیه ها روابط خانوادگی را تسهیل می کند و به رشد یک فرد موفق در آینده کمک می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای اینکه کودک احساس اعتماد به نفس کند ، احترام به او به عنوان یک شخص باید از روزهای اول زندگی دنبال شود. یک کودک نوپا علی رغم اینکه بخشی از والدین آنها است ، مجبور نیست که مطابق خواسته ها یا رویاهای کسی باشد ؛ حتی کوچکترین کودک نیز شایسته احترام است. خواسته های او هر چقدر هم ناچیز یا مضحک به نظر برسد ، والدین باید به یاد داشته باشند که شخصیت از سنین پایین شکل می گیرد. در عین حال ، ساده ترین عبارات از مجموعه "شما موفق نخواهید شد" و "مرا تنها بگذار ، با بزرگسالان تداخل نکن" مستقیماً در شکل گیری آن شرکت می کنند.
گام 2
فضای عمومی خانواده تأثیر کمتری در تربیت فرزندان یک خانواده ندارد. عباراتی که در زندگی روزمره استفاده می شود ، نگرش اعضای بزرگسال خانواده به یکدیگر - همه اینها مهم است. کودک اطلاعات پیرامون خود را جذب می کند. تعجب نکنید که کلمه "بز" در عملکرد کودک نوپایی که به 3 سالگی نرسیده است ممکن است همان معنای والدین را نداشته باشد.
مرحله 3
بهتر است با مثال آموزش دهید. این مربوط به تمام زمینه های زندگی است. متقاعد کردن کودک برای خوردن غذاهای سالم دشوار است وقتی که بقیه در مقابل او فست فود می خورند. اگر مادر از طریق تلفن بگوید وقتی پدر روی کاناپه دراز کشیده است پدر در خانه نیست ، این عبارت که تقلب خوب نیست برای کودک عبارتی خالی خواهد بود. والدین باید در رفتار خود تجدید نظر کنند ، در غیر این صورت انتظار اینکه کودک رفتار خوبی داشته باشد به سادگی بی معنی است.
مرحله 4
انتخاب ارائه شده توسط بزرگسالان به کودک اجازه می دهد تا به طور مستقل تری رشد کند و همچنین ارزش خود را احساس کند. اگر کودک بداند که به نظر او گوش فرا داده است ، احساس می کند که یک عضو تمام عیار خانواده است. کودک را باید دوست داشت و گرنه هیچ نوع تربیتی نتیجه ای نخواهد داشت.
