کوکسیت در کودکان باعث التهاب استابولوم ، گردن و سر استخوان ران می شود. درمان بستگی به نوع بیماری دارد و فقط در یک بیمارستان انجام می شود. در صورت وجود ، می توان یک عمل جراحی انجام داد.
کوکسیت التهاب مفصل ران است. کودکان به دو شکل کوکسیت حساس هستند - حاد و سل. مشکلات اصلی در درمان مفصل ران در کودکان با دوره حاد بیماری ، وجود درد شدید و سایر علائم مشخصه بیماران بزرگسال همراه است ، اما به صورت شدیدتر آشکار می شود.
علائم و درمان کوکسیت سل
این بیماری شایع ترین شکل کوکسیت خاص است. تمرکز اصلی ضایعه در کلیه ها ، ریه ها و سایر اندام ها قرار دارد. در نتیجه ، مایکوباکتریوم سل همراه با خون در سراسر بدن حمل می شود و استابولوم ، گردن و سر استخوان ران را تحت تأثیر قرار می دهد. تخریب غشای سینوویال و انتهای مفصلی استخوان ها اتفاق می افتد. در نتیجه ، ممکن است دررفتگی همراه با جابجایی رخ دهد ، و حفره مفصل شروع به پر شدن از چرک می کند ، که بیشتر منجر به تشکیل فیستول و آبسه های قطره ای می شود.
در مرحله اولیه بیماری ، کودک از درد در پا شکایت دارد: او با لنگی شروع به راه رفتن می کند. دمای بدن افزایش می یابد. در آینده ، فعالیت بدنی بیشتر محدود می شود و درد افزایش می یابد. عضلات آتروفی می کنند و بافت زیر جلوی ران شروع به ضخیم شدن می کند. در صورت عدم درمان به موقع کوکسیت در کودکان ، درد از بین می رود و تظاهرات مخرب همچنان ادامه دارد. در نتیجه ، دررفتگی لگن از یک نوع پاتولوژیک وجود دارد.
درمان این بیماری در بیمارستان با استفاده از شیمی درمانی خاص ضد سل و اقدامات ارتوپدی انجام می شود. تقویت درمانی کلی ، یک رژیم کاملاً دنبال شده با استفاده از باند به مدت طولانی (2-3 ماه) ، به بهبودی سریع کمک می کند.
علائم و درمان کوکسیت حاد
کوکسیت حاد چرکی با شروع حاد و روند سریع مشخص می شود. علامت اصلی این شکل از بیماری پوکی استخوان است. در آینده ، فضای مفصلی باریک می شود ، تخریب سطوح مفصلی سر استخوان ران و سایر استخوان های تشکیل دهنده استابولوم رخ می دهد. چنین کوکسیت غیر اختصاصی می تواند در عرض چند روز ایجاد شود. کمتر اوقات ، این روند از چند هفته تا چند ماه طول می کشد. بدن کودک با افزایش درجه حرارت بدن و تغییر در فرمول خون نسبت به مسمومیت واکنش نشان می دهد.
درمان به طور انحصاری در بیمارستان انجام می شود. وظیفه اولویت در این مورد مصرف داروهای ضد باکتری و داروهای سولفا است. در صورت لزوم ، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که مفصل ران از بین برود. بی حرکتی پس از جراحی نشان داده می شود. اهمیت زیادی به ایجاد موقعیت سودمند عملکردی اندام داده می شود.
