بیشتر والدین مدرن سعی در برقراری روابط دوستانه با فرزندان خود دارند. متأسفانه ، کودکان همیشه در گفتگو با والدین خود صادقانه نیستند ، بنابراین معقول است که واکنش والدین در برابر دروغ های کودکان بیش از حد احساسی باشد.
واقعیت این است که بزرگسالان از عواقب دروغگویی کودکان می ترسند. آنها معتقدند که هر دروغی نتیجه از دست دادن اعتماد است و در بیشتر موارد نیز چنین است. به طور طبیعی ، پدر و مادر می ترسند که کودک آنها فردی فریبکار و نه چندان شایسته بزرگ شود ، بنابراین آنها سعی می کنند کودک را از همه راه های ممکن از دروغ بازداشتند. چه روش هایی را می توان موثر دانست و هیچگاه نباید از آنها استفاده کرد؟
- شما همیشه باید از خودتان شروع کنید. کودک باید ببیند که شما هرگز او را فریب نمی دهید و سعی کنید در هر شرایطی با او صادق باشید. باور کنید بسیاری از کودکان احساس دروغ می کنند ، حتی اگر نگویند که شما را در یک دروغ گرفتار کرده اند. کودکان اغلب به والدین خود نگاه می کنند ، بنابراین مثال شخصی همیشه یکی از م mostثرترین روشهای فرزندپروری است.
- به هیچ وجه سعی نکنید از کودک خود س questionsالاتی بپرسید که هدف آن آشکار کردن او در یک دروغ است. این بیانیه هم در مورد کودکان بسیار خردسال و هم در بزرگسالان صدق می کند. نمی توانید شخص را تحریک به دروغ گفتن کنید تا وی را در این زمینه محکوم کنید و سپس او را مجازات کنید.
- برای اینکه کودک ، نوجوان یا حتی یک فرد بزرگسال را به دروغ گویی عادت ندهید ، سعی کنید کنترل کامل برقراری ارتباط با او را کنار بگذارید. باید به هر شخصی آزادی عمل داده شود که متناسب با سن او باشد. حتی کوچکترین کودک نیز در حال حاضر یک شخص است ، به این معنی که او حق اسرار خود را دارد. اگر می بینید که کودک نمی خواهد با شما بحث کند ، نباید او را تحت فشار قرار دهید.
- کودکان غالباً فقط به پدر و مادر خود واقعیت را نمی گویند فقط به این دلیل که از مجازاتی که ممکن است در پی آن باشد ترس دارند. صادقانه با شما ، سعی کنید در هر شرایطی از آنها حمایت کنید - حتی اگر می فهمید که تقصیر کاملاً مربوط به کودکان است. کودکان و نوجوانان باید تشویق شوند تا حقیقت را به شما بگویند. مهم نیست که اطلاعات چقدر ناخوشایند است ، کودک نباید از انتقال آن به شما بترسد.
- به هیچ وجه نباید به مردم برچسب بزنید - اگر شخصی ، بزرگسال باشد یا کودک ، یک بار دروغ گفته باشد - این بدان معنا نیست که می توان او را فردی دروغگو و غیر صادق خواند. این نوع انگ را حتی نمی توان روی بزرگسالی با روان کاملاً آویزان کرد ؛ برای یک کودک ، چنین نگرشی استرس جدی خواهد بود.
