زمان می گذرد و خیلی زود کودک شما لباس می پوشد ، کوله پشتی می گیرد و برای کسب دانش به مدرسه می رود. برای برخی از کودکان ، این یک رویداد طولانی مدت در انتظار و شادی آور است ، اما برای برخی دیگر یک آزمایش است. اما چرا کودک قاطعانه از رفتن به مدرسه امتناع می کند؟
بسیاری از بزرگسالان چگونه با آمادگی برای رفتن به مدرسه آماده می شوند به یاد می آورند: آنها لباس فرم ، نمونه کارها و سایر ویژگی های دانش آموز آینده را انتخاب کردند. در دوران کودکی آنها منتظر فرا رسیدن آن لحظه بودند ، زیرا بچه مدرسه ای شدن به معنای انتقال آنها به سطح دیگری ، بالغ تر و جدی تر بودن بود. امروزه بسیاری از کودکان 6-7 ساله می خواهند به مدرسه بروند ، اما کودکان بیشتری پیدا می شوند که قاطعانه از شروع این رویداد مخالف یا ترسیده باشند.
چرا کودک نمی خواهد به مدرسه برود؟
برای کمک به کودک خود برای آمادگی در مدرسه و ایجاد انگیزه برای تحصیل ، لازم است دلایل عدم تمایل کودک به مدرسه را درک کنید. دلایل اصلی عبارتند از:
- شکل گیری نگرش منفی والدین نسبت به مدرسه در کودک. نه ، این بدان معنا نیست که والدین دائماً به کودک نوپای خود می گویند که مدرسه چقدر بد است. اما آنها می توانند ناخودآگاه این کار را انجام دهند ، به عنوان مثال ، اگر کودک آرام آرام آماده می شود ، والدین به او می گویند: "اما هیچ کس در مدرسه منتظر شما نخواهد بود!" یا اگر کودک بسیار شیطانی باشد ، به او می گویند: "در مدرسه قطعاً به خاطر این مجازات می شوی" یا "معلم بازی های شیطنت تو را تحمل نمی کند و بلافاصله تو را سر جایش قرار می دهد." بنابراین ، کودک نسبت به مدرسه به عنوان مکانی که مرتباً مجازات می شود ، نگرش پیدا می کند. چه کسی می خواهد به مکانی مانند این برود؟
- شکل گیری نگرش والدین نسبت به مدرسه به عنوان مکانی که کودک در آن ناموفق خواهد بود. ویژگی عزت نفس کودکان در سنین پیش دبستانی این است که آنها معتقدند که می توانند همه کارها را انجام دهند و "تا زانو" هستند. هنگامی که کودک بچه مدرسه می شود ، تغییر در عزت نفس رخ می دهد ، از آنجا که در مدرسه به کودک نمره داده می شود ، او شروع به مقایسه خود با دیگران می کند. اما تغییر در عزت نفس کودک می تواند زودتر ، در طول دوره آماده سازی فعال برای مدرسه اتفاق بیفتد. اگر کودک در کاری موفق نشود ، بزرگسالان غالباً این عبارات را می گویند: "و اگر نتوانستی کاری بکنی چگونه به مدرسه می روی؟" ، "با چنین موفقیتی ، فقط دو نمره در مدرسه دریافت می کنی!" یا "با چنین موفقیتی در مدرسه شما بدترین دانش آموز خواهید بود!" طبیعتاً عزت نفس کودک پایین می آید و او نمی خواهد به جایی برود که در آن بدترین حالت را داشته باشد.
- تأثیر کودکان بزرگتر. اگر کودک بزرگتر در یادگیری مشکل داشته باشد ، و والدین او را به دلیل داشتن نمرات ضعیف در مقابل بزرگتر به طور جدی توبیخ کنند ، در این صورت ممکن است فرزند دوم این تصور را داشته باشد که همان سرنوشت در انتظار اوست. به علاوه ، کودک بزرگتر می تواند در یادگیری در مدرسه با بزرگتر شریک شود ، بگوید معلمان شیطانی و بد ، همکلاسی های بی ادب و به طور کلی ، "مدرسه" را می مکند.
- آماده سازی بیش از حد فعال در سن 6-7 سالگی ، بسیاری از والدین آماده سازی فعال فکری کودک خود را برای مدرسه شروع می کنند. دوره های پیش دبستانی ، درس های زبان خارجی ، تندخوانی ، حساب ذهنی ، بعلاوه محافل و بخشهایی برای رشد هماهنگ ، کودک آنقدر خسته است که تصور اینکه مدرسه به همه اینها اضافه خواهد شد ، او را به سمت ناامیدی و ناراحتی سوق می دهد.
- کودک خیلی خوب در خانه زندگی می کند. بعضی از والدین چنان مشغول ایجاد "بهشت" برای کودک درون خانه هستند که کودک نمی خواهد آن را ترک کند. به هر حال ، آنها او را در خانه دوست دارند ، به او اسباب بازی می دهند ، توجه زیادی می کنند ، از او در برابر مشکلات مختلف محافظت می کنند ، همه شوخی ها را می بخشند ، هرگونه هوی و هوس را برآورده می کنند ، و خارج از "بهشت" او مجبور است قوانین مدرسه را دنبال کند ، معلم ، یاد بگیرید که با همکلاسی ها تعامل داشته باشید ، یعنی "جهنم" واقعی. برای چنین کودکان "عزیزی" ، سازگاری با مدرسه معمولاً بسیار دشوار و دردناک است و عملکرد تحصیلی پایین اغلب مشاهده می شود.
چگونه می توان به کودک انگیزه داد تا به مدرسه برود؟
تعدادی توصیه وجود دارد که به والدین امکان می دهد ترس خود را از مدرسه برطرف کنند ، تصویری مثبت از آن تشکیل دهند و آنها را برای رفتن به مدرسه ترغیب کنند:
- درباره مدرسه - فقط به طور مثبت. سعی کنید در مورد مدرسه به صورت منفی صحبت نکنید ، کودک را نترسانید. شما می توانید تجربه و احساسات مثبت خود را در مورد مدرسه با فرزند خود در میان بگذارید ، در مورد چگونگی اولین سپتامبر صحبت کنید ، اولین معلم چیست. توصیه می شود چند داستان خنده دار از زندگی مدرسه بگویید. در عین حال ، همه چیز باید تا حد ممکن باورپذیر به نظر برسد.
- با کودک خود کتابهایی در مورد مدرسه بخوانید ، کارتون تماشا کنید (مخصوصاً در این زمینه کارتونهای شوروی خوب هستند) ، قوانین رفتاری در مدرسه ، نحوه برگزاری کلاسها ، نحوه رفتار در کلاس را مطالعه کنید. هرچه کودک بیشتر بداند ، عدم اطمینان کمتری باعث ترس او می شود.
- مدرسه بازی: بگذارید او یک دانش آموز ، یک معلم باشد. شما می توانید نمونه کارها را جمع آوری کنید: چه چیزی در مدرسه مفید است و چه چیزی مفید نیست.
- یک قدم عالی بازدید از مدرسه ای است که وی در آن با کودک درس می خواند ، او را به معلم معرفی می کند و درسی را که در آن در آن برگزار می شود به او نشان می دهید.
- سعی کنید کودک را تا جایی که ممکن است در آمادگی برای مدرسه درگیر کنید. بگذارید کوله ، کیف مداد ، لباس فرم ، جلد کتاب درسی ، خودکار ، مداد و لوازم تحریر دیگر را انتخاب کند.
- برای یادآوری بیشتر اینکه مدرسه یک مرحله مهم است ، اینکه یک بچه مدرسه ای خوب و افتخارآمیز است ، اینکه کودک با شروع به مدرسه رفتن ، بالغ و باهوش تر می شود.
- کودک را با کودکان هم سن خود مقایسه نکنید: "داشا قبلاً انتگرال ها را حساب می کند ، اما شما حتی نمی توانید 3 + 2 را هم حساب کنید". کودکان 6-7 ساله رشد ناموزونی دارند و برای کسی کافی است یک بار ببیند تا تسلط یابد ، در حالی که کسی به زمان بیشتری احتیاج دارد. بنابراین ، مهم است که کودک را برای موفقیت خود تحسین کنید ، انگیزه او برای ادامه مطالعه: "پیش از این می توانستید هجا بخوانید ، اما اکنون تقریباً مانند یک بزرگسال می خوانید. آفرین ، که تلاش می کنید ، ادامه دهید! ".
اگر شرایط را بدتر نکنید ، به موقع دلیل عدم تمایل کودک برای رفتن به مدرسه و اقدام را شناسایی کنید ، پس برای او آسان تر خواهد بود که در مدرسه سازگار شود و شروع به تسلط بر برنامه با موفقیت کند. لازم به یادآوری است که موفقیت آینده کودک تا حد زیادی به والدین از جمله حمایت و ایمان به قدرت او بستگی دارد.
