خودآگاهی در آگاهی فرد از تفاوت او با سایر افراد سایر نقاط جهان است. در حال حاضر هیچ نظریه علمی کاملاً شکلی در مورد این موضوع وجود ندارد.
ضروری است
ادبیات علمی روانشناسی و فلسفه
دستورالعمل ها
مرحله 1
در روانشناسی ، خودآگاهی به عنوان یک پدیده ذهنی مبتنی بر آگاهی فرد از خود به عنوان موضوع فعالیت ، درک می شود. در نتیجه خودآگاهی ، تصور شخص از خودش در تئوری "من" شکل می گیرد.
گام 2
بنابراین Rubinstein S. L. در کتاب خود "مبانی روانشناسی عمومی" نوشت که به عنوان مثال ، کودک بلافاصله از خود آگاهی ندارد. در طول سالهای اول زندگی خود ، او خودش را به همان روشی صدا می زند که دیگران او را صدا می کنند. در آغاز ، او خود را نه به عنوان یک موضوع مستقل ، بلکه به عنوان یک شی در رابطه با افراد دیگر درک می کند.
مرحله 3
خودآگاهی یک امر اولیه نیست ، که از بدو تولد در ذات فرد است. خودآگاهی محصول توسعه است. با این حال ، شایان ذکر است که هوشیاری نوزاد به عنوان یک جنین یکسان ظاهر می شود. هوشیاری "من" در کودک تقریباً از سه سالگی شروع به شکل گیری می کند ، زمانی که او شروع به تشخیص بین احساساتی که توسط جهان خارج ایجاد می شوند و احساساتی که بدن او ایجاد می کند ، می کند. چنین آگاهی از خصوصیات ذهنی و عزت نفس فرد بیشترین اهمیت را در دوره نوجوانی پیدا می کند. از آنجا که همه م allلفه های خودآگاهی به هم پیوسته اند ، توسعه یکی از آنها منجر به اصلاح کل سیستم آگاهی می شود.
مرحله 4
رشد خودآگاهی در چندین مرحله در طول زندگی انسان رخ می دهد. در یک سالگی ، خود "من" کشف می شود. کودک از قبل می تواند نتایج فعالیت خود و دنیای خارجی را تا دو یا سه سالگی جدا کند. توانایی ارزیابی خود ، یعنی عزت نفس ، از هفت سالگی شروع به شکل گیری می کند. مرحله رشد فعال خودآگاهی ، جستجوی "من" و سبک شخصی خود در نوجوانی رخ می دهد. با پایان این دوره ، ارزیابی های اساسی اجتماعی و اخلاقی در حال شکل گیری است.
مرحله 5
شکل گیری خودآگاهی تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد ، یعنی ارزیابی نتایج فعالیت خود ، ارزیابی دیگران و وضعیت خود در گروه همسالان ، فرمول رابطه "من ایده آل هستم" و "من واقعی هستم".
مرحله 6
از بین م componentsلفه های خودآگاهی ، طبق نظریه V. S. Merlin ، می توان یک سیستم ارزیابی اجتماعی و اخلاقی ، آگاهی از روان خود ، آگاهی از "من" به عنوان یک اصل فعال ، آگاهی از هویت خود را جدا کرد. این عناصر خودآگاهی همیشه در سطح عملکردی و ژنتیکی با یکدیگر در ارتباط هستند ، اگرچه شکل گیری آنها به طور همزمان اتفاق نمی افتد.
