استرپتودرما یک بیماری پوستی چرکی و التهابی است که توسط باکتریهای استرپتوکوک ایجاد می شود. این بیماری بیشتر در کودکان خردسال در سن پیش دبستانی شایع است ، زیرا سیستم ایمنی بدن آنها به اندازه کافی شکل نگرفته است و آنها نمی توانند به طور مداوم از قوانین بهداشتی پیروی کنند.
علل بیماری
عوامل ایجاد کننده استرپتودرما میکروارگانیسم هایی از خانواده استرپتوکوک ها هستند ، که نماینده های معمولی میکرو فلورا بیماریزا بدن هستند. با عملکرد طبیعی سیستم ایمنی کودک ، پوست یکپارچگی خود را حفظ می کند ، با این حال ، فقط یک عامل تحریک کننده برای شروع تولید مثل بیماری میکرو فلورا کافی است. علل زیر استرپتودرما مشخص می شود:
- عدم رعایت قوانین بهداشتی ؛
- تغییرات دما به دلیل تنوع آب و هوا ؛
- مشکلات گردش خون
- تماس با منابع عفونت (اسباب بازی ها ، وسایل خانه و همچنین سایر کودکان) ؛
- میکروتروما بر روی بدن (سایش یا بریدگی) ؛
- اختلالات متابولیکی در بدن ؛
- ایمنی ضعیف شده
- مسمومیت
- فشار.
بیشتر عوامل توسعه این بیماری مشخصه دوره تابستان است ، زمانی که کودکان زمان زیادی را در یک خیابان غبارآلود و کثیف می گذرانند. علاوه بر این ، حشرات بی شماری حامل باکتری هستند و از طریق گزش عفونت را منتقل می کنند. اغلب ، استرپتودرما در زمستان در برابر پس زمینه ایمنی ضعیف رخ می دهد.
یک ویژگی جداگانه از بیماری این است که می تواند ماهیت اپیدمی داشته باشد. شیوع استرپتودرما اغلب در مدارس و مهد کودک ها و همچنین کلوپ های ورزشی و گروه های سرگرمی مشاهده می شود. این بیماری از طریق تماس با کودکان آلوده به سرعت گسترش می یابد ، بنابراین شناسایی آن در اسرع وقت و انجام اقدامات لازم برای اطمینان از قرنطینه بسیار مهم است.
علائم استرپتودرما
پس از سقوط استرپتوکوک در بدن کودک ، معمولاً پس از یک هفته ، که دوره کمون عفونت است ، تصویر بالینی بیماری ظاهر می شود. علائم اصلی (خاص) و اضافی این بیماری متمایز می شود. موارد اصلی به شرح زیر است:
- قرمزی قسمتهای مختلف بدن ؛
- ظاهر حباب روی پوست پر از مایع مایل به زرد (در عرض چند روز اندازه آنها افزایش می یابد و سپس می ترکد).
- ظاهر فرسایش با لبه های ناهموار ، در نهایت تشکیل یک پوسته زرد.
- خارش غیر قابل تحمل (خراشیدن مناطق آسیب دیده فقط بیماری را تشدید می کند و درمان را به تأخیر می اندازد).
علائم اضافی عبارتند از:
- افزایش دما
- تهوع و استفراغ؛
- بزرگ شدن غدد لنفاوی ؛
- وجود بی حالی (ضعف ، کم اشتهایی ، اختلال در خواب).
انواع استرپتودرما
کارشناسان انواع مختلف بیماری را با توجه به ویژگی های مشخص آن تشخیص می دهند:
- به شکل (استرپتوکوک کوپل ، لیکن ، تورنمنت ، آنژولیت ، پاناریتیوم سطحی ، بثورات پوشک استرپتوکوکی). این ویژگی علائم و ماهیت خاصی از عفونت با عفونت های استرپتوکوکی را فراهم می کند.
- با توجه به شدت تظاهرات (استرپتودرمی حاد با علائم مشخص و بهبودی سریع ، یا مزمن ، که با سیر تنبلی مشخص می شود ، دوره های تشدید دارد و یک یا چند بار در سال رخ می دهد).
- در عمق (استرپتودرما سطحی بدون نفوذ به بدن در لایه های بالایی پوست باقی می ماند ، در حالی که عمیق اندام های داخلی را تحت تأثیر قرار می دهد و عوارض مختلفی ایجاد می کند).
- با محلی سازی (استرپتودرما متداول مناطق وسیعی از بدن را تحت تأثیر قرار می دهد ، و محدودیت در محل آبسه در یک منطقه خاص است ، به عنوان مثال ، در صورت ، پشت یا باسن).
- با توجه به شرایط پلاک (استرپتودرما خشک ترشح می شود ، هنگامی که حباب هایی که روی پوست ظاهر می شوند ، ترک می شوند و در جای آنها اگزمای پوسته پوسته یا دلمه ایجاد می شود ، و همچنین گریه ، که در آن پوست توسط مایع چرکی خورده است).
- با توجه به ماهیت وقوع آن (استرپتودرما اولیه به دلیل آسیب به پوست یا تماس با منبع ارگانیسم های بیماری زا رخ می دهد و تکرار یا ثانویه پیامد بیماری دیگری است ، به عنوان مثال اگزمای آتوپیک).
عیب یابی
غالباً ، قرمزی و بثورات روی پوست کودک ، که یکی از اصلی ترین علائم استرپتودرمی است ، توسط والدین با بیماری های دیگر با خطر کمتری همراه است ، به عنوان مثال آلرژی ، کهیر یا آبله مرغان. با این حال ، هرگونه تغییر پاتولوژیک باید نشانه ای باشد تا در اسرع وقت با یک متخصص پوست مشورت کنید. برای جلوگیری از عوارض احتمالی ، تشخیص سریع و شروع درمان مهم است.
بسته به شرایط عمومی کودک و نوع بیماری ، انواع زیر معاینه انجام می شود:
- معاینه بدن
- شناسایی علائم اولیه و ثانویه ؛
- تلقیح باکتریایی مایع حباب دار برای تعیین پاتوژن و حساسیت آن به آنتی بیوتیک ها ؛
- FEGDS یا سونوگرافی برای بررسی دستگاه گوارش (در صورت وجود استرپتودرمی مزمن).
- برنامه هم برنامه
- آزمایش خون عمومی و هورمونی.
درمان استرپتودرما
درمان بیماری در کودکان باید منحصراً مطابق با دستورالعمل های پزشک انجام شود ، اما به هیچ وجه ابتکار عمل والدین نیست. استفاده بی رویه از داروهای مختلف بدون تعیین پزشک متخصص پوست می تواند عوارض جدی ایجاد کند که در آینده به درمان طولانی تر نیاز دارد و عواقب جبران ناپذیری بر سلامتی کودک وارد خواهد کرد.
محلول های ضد عفونی کننده مانند اسید سالیسیلیک ، الکل بوریک یا نیترات نقره در حال تبدیل شدن به یکی از عوامل اصلی در درمان استرپتودرمی هستند. معمولاً توصیه می شود سه بار در روز روی پوست آسیب دیده استفاده شود. پس از ترکیدن حباب ها ، یک کمپرس ضد باکتری بر پایه پماد تتراسایکلین یا استرپتوکاید در مکان های مناسب استفاده می شود. همچنین ، زخم های باز با محلول های ضد عفونی کننده الکلی - الکل لوومایسیتین ، فوکورتسین ، پرمنگنات پتاسیم یا میرامیستین درمان می شوند. همچنین پمادهای ضد باکتری ویژه ای علیه استرپتودرما وجود دارد - Lincomycin ، Erythromycin و Levomekol.
داروهای محلی به خوبی با استرپتودرمی بدون عارضه کنار می آیند و به لطف آنها در آینده هیچ جای زخمی روی بدن باقی نمی ماند. دوز صحیح که توسط پزشک انتخاب شده است ، از گسترش عفونت در بدن جلوگیری کرده و کانونهای باز عفونت را به سرعت خشک می کند. با این حال ، دوره درمان این بیماری باید شامل بسیاری از داروهای دیگر باشد که هدف از آنها محافظت و تقویت بدن است. این شامل:
- آنتی هیستامین هایی که به از بین بردن خارش با استرپتودرما ، بهبود خواب ، اشتها و رفاه کلی کودک کمک می کنند.
- آنتی بیوتیک ها - داروهای ناخواسته و در عین حال ضروری ، که هدف آنها از بین بردن ارگانیسم های اصلی بیماری زا است - استرپتوکوک ؛
- مولتی ویتامین ها با هدف بازیابی یک ارگانیسم کوچک پس از استرپتودرما.
- تعدیل کننده های سیستم ایمنی داروهای اصلی در برابر ایجاد یک نوع عود کننده یا مزمن استرپتودرما هستند ، که به بدن کمک می کند سریعتر با بیماری کنار بیاید و از بروز عوارض جلوگیری کند.
در صورت وجود درجه حرارت بالا ، و همچنین نشان دادن مقاومت باکتری ها در برابر انواع خاصی از داروها ، کودک در بیمارستان بستری می شود. در شرایط پزشکی ، برای درمان استرپتودرما ، می توان از روش های فیزیوتراپی مانند لیزر درمانی ، اشعه ماورا بنفش و UHF استفاده کرد. دوره نقاهت پس از ناپدید شدن علائم اصلی بیماری حداقل 7-10 روز است.در این مدت کودک باید از سایر کودکان و سایر منابع احتمالی عود جدا شود.
