وقتی کودک در خانواده ای ظاهر می شود ، همیشه یک لذت است. ما از تماشای کودکان خوشحالیم - چگونه آنها رشد می کنند ، رشد می کنند ، و در مورد جهان می آموزند. هیچ شادی بزرگتری از دیدن لبخند کودک نیست. اما کودکان همیشه فقط احساسات مثبت به همراه ندارند. آنها شیطان هستند ، آنها تلاش می کنند تا همه کارها را به روش خود انجام دهند و توصیه های ما را نمی پذیرند. می توان با این مسئله کنار آمد.
ضروری
صبر ، توانایی یافتن سازش ، تخیل ، خویشتنداری ، شوخ طبعی
دستورالعمل ها
مرحله 1
دوباره صبر و صبر. کودکان ، به ویژه کودکان کوچک ، بسیار تند نسبت به شرایط ما واکنش نشان می دهند. کودکان رابطه عاطفی بسیار شدیدی با والدین خود دارند. و اگر کودک متوجه عصبی بودن شما شود ، عصبی بودن شما به او منتقل می شود. او شروع به دمدمی مزاجی می کند و خودش اصرار دارد. و شما اهداف کاملاً متفاوتی دارید.
گام 2
از تخیلت استفاده کن. هرچه کودک کوچکتر باشد ، حواس پرتی او آسان تر است. با این حال ، اگر این کار به روشی بازیگوشانه انجام شود ، کودکان بزرگتر می توانند به آنچه شما به آنها پیشنهاد می دهید ، روی بیاورند. نکته اصلی این است که به کودک این تصور را بدهیم که خودش می خواهد این کار را انجام دهد. و فرم بازی برای این امر بهینه است.
مرحله 3
آرام و مثبت باشید. کودک همیشه در انجام خواسته های ما فوراً عجله نمی کند. در بیشتر مواقع ، او بهانه های زیادی را برای عدم انجام کارهای خسته کننده پیدا می کند ، به عنوان مثال ، اسباب بازی جمع نمی کند یا درس نمی دهد. اما یک نگرش خیرخواهانه در این مورد لازم است. هرگز صدای خود را به سمت کودک بلند نکنید - نتیجه آن فریاد زدن و حتی نافرمانی بیشتر او خواهد بود.
