دیر یا زود ، والدین باید با حرص و طمع کودکانه کنار بیایند. معمولاً این ویژگی شخصیتی در کودکی در سن سه تا چهار سالگی بروز می کند. نیازی به خصومت و ترس نیست ، در حقیقت ، این وضعیت طبیعی و رشد کودک است.
هنگامی که کودک شروع به آشنایی با مفهوم مالکیت خصوصی می کند (2-4 سال) ، او از نظر ذهنی جهان را به "مال من" - "بیگانه" تقسیم می کند. پس از حدود 2-3 سال ، کودک این احساس را پشت سر می گذارد ، وظیفه اصلی والدین در این زمان آسیب رساندن نیست.
اگر نگرش اشتباهی به حرص و طمع کودکانه دارید ، پس می توانید یک بدخواهی را مطرح کنید ، یا بالعکس ، شخصی که برای هیچ چیز ارزش قائل نیست ، همه چیز را راست و چپ توزیع می کند. برای کنار آمدن با حرص و طمع کودکانه ، باید بدانید که این اتفاق اغلب در مواقعی رخ می دهد که والدین خودشان دوست ندارند کودک را به اشتراک بگذارند و به او یاد دهند که اسباب بازی های خود را به کسی ندهد. در سه سالگی ، اختیار اصلی کودک والدین او هستند. کودکانی که والدینشان به قلمرو خصوصی خود احترام نمی گذارند ، حریص هستند. اگر بدون اطلاع او اسباب بازی خود را به پسر همسایه بدهید ، می توانید غرور شدید او را ضربه بزنید. اگر مادر نظر کودک را مهم نداند ، پس او مجبور است خودش از آن دفاع کند. بنابراین کودک شروع به قسم خوردن بر روی هر چیز کوچک می کند ، و تلاش می کند حق مالکیت خود را ثابت کند.
اگر کودک اسباب بازی های زیادی دارد و شما می خواهید برخی از آنها را به افراد نیازمند بیشتری هدیه دهید ، پس بهتر است از کودک دعوت کنید تا به طور مستقل اسباب بازی هایی را که می خواهد هدیه دهد انتخاب کند. برای کودک خود توضیح دهید که بعضی از کودکان اصلاً اسباب بازی ندارند و اگر حتی قسمت کمی را بدست آورند بسیار خوشحال خواهند شد. یا می توانید با احترام اسباب بازی ها را به یتیم خانه یا یتیم خانه ببرید و سپس یک مهمانی کوچک ترتیب دهید. در این صورت کودک اهمیت کامل دادن را احساس می کند و این روند را به عنوان چیزی شادی آور درک می کند.
اگر در زمین بازی وضعیت درگیری ایجاد شود ، نمی توانید اسباب بازی را از کودک خود بگیرید و آن را به حریف خود بدهید. برای کودک ، شما به عنوان یک مدافع عمل می کنید ، اگر در یک مشاجره طرف دشمن را بگیرید ، او عمیقا ناراحت خواهد شد. برای کودک خود توضیح دهید که او می تواند اسباب بازی دیگری به بازی بدهد و اسباب بازی به او بازگردانده می شود. اگر کودک هنوز مخالف است ، اصرار نکنید. اگر درگیری بین کودکان به یک دعوا تبدیل شود ، باید فوراً توجه هر دو را منحرف کنید: پیشنهاد کنید کار دیگری انجام دهید ، به عنوان مثال ، سوار شوید. همیشه در کنار فرزند خود باشید ، حتی اگر مجبور باشید با منفی مادران دیگر روبرو شوید.
حتماً به کودک خود توضیح دهید که چگونه رفتار کند و اینکه چگونه بهتر رفتار کند ارزش آن را ندارد. تقریباً غیرممکن است که به کودک یاد دهید که اسباب بازی های مورد علاقه خود را به اشتراک بگذارد ، زیرا حتی شما بعضی چیزها را دارید که نمی خواهید به دیگران بدهید. نیازی نیست کودک را بخاطر حریص بودن سرزنش کنید ، بهتر است سخاوت را در او پرورش دهید. پیشنهاد خرید ویژه شیرینی برای معالجه دوستان ، خواندن کتابهای خوب درباره چگونگی اشتراک حیوانات با همه و دریافت دو برابر بیشتر. مهم است که برای کودک روشن کنید که باید به چیزهای دیگران احترام بگذارید.
اگر به او آگاهی صحیحی از مال خود و شخص دیگری بدهید ، این امر به کودک کمک می کند تا درک کافی از پول و چیزها را در خود آموزش دهد. کمی حرص و طمع ذاتی هر شخص است ، بنابراین در کودک مهم است که به درستی این دو مفهوم را متعادل کنید.
