در سنین 3-4 سالگی ، بیشترین ترس در میان کودکان ترس از تاریکی است. کودک از تنها ماندن در یک اتاق تاریک می ترسد ، او از گوشه های تاریک و طاقچه ها می ترسد. گاهی اوقات کودک حتی نمی تواند دلیل ترس خود را توضیح دهد. والدین دلسوز باید به او کمک کنند تا با این مشکل کنار بیاید.
ترس در کودکان با بهبود کار قسمت های مغز شروع می شود. به تدریج ، مناطق جدید فعال می شوند و در کار گنجانده می شوند ، کودک خیال پردازی را می آموزد ، تخیل او رشد می کند. اما کودک از فضایی که نمی تواند آن را کنترل کند می ترسد و تاریکی مانع او در این امر می شود. او شروع به ایجاد ترس برای خود می کند ، که در گوشه های تاریک و فضاهای روشن نیست ، زیرا آنها می توانند خطرات مختلفی را به همراه داشته باشند. برای درک ترس کودک ، لازم است وضعیت خانواده را مطالعه کنید ، رفتار بزرگسالان و رفتار آنها را نسبت به کودک تجزیه و تحلیل کنید. گاهی اوقات اتفاق می افتد که ترس صفحه ای است که کودک شما در پشت آن احساسات کاملاً متفاوتی را پنهان می کند. مثلاً حسادت. اگر پسر بزرگ شما بعد از تولد فرزند دومتان از تاریکی می ترسد ، توجه داشته باشید که آیا به او فرصت کافی می دهید یا خیر. شاید با مراقبت از کوچکتر ، بزرگتر را اغلب تنها بگذارید. و کودکی که قبلاً به افزایش مراقبت عادت داشت ، اکنون اغلب تنها می ماند. او احساس حسادت پیدا می کند. و نوزاد برای جلب توجه شما ، ناخودآگاه اعتراض خود را از این طریق ابراز می کند. او احساس ترس از تاریکی دارد تا والدینش توجه بیشتری به او داشته باشند. به رفتار کودک نگاه دقیق تری بیندازید ، و مطمئناً دلیل ترس ایجاد شده را خواهید فهمید ، و برعکس ، گاهی اوقات ترس از تاریکی می تواند اعتراضی به توجه بیش از حد بزرگسالانی باشد که حتی اجازه کودک خودش قدم بگذارد. در ظاهر ، به نظر می رسد کودک به این دلیل استعفا داده شده است. اما در رابطه با اتاق تاریک ، سرسختی باورنکردنی نشان می دهد. و تا زمانی که چراغ در اتاق روشن نشود هرگز وارد نخواهد شد. آنها می گویند کاملاً واقعی به نظر می رسد ، او نمی تواند بر این ترس غلبه کند و در این زمینه نمی توان کاری کرد. اما اگر فقط به کودک کمی آزادی بدهید ، از افزایش مراقبت دور شوید ، ترس از تاریکی به خودی خود از بین می رود. البته درک اینکه علت ترس از تاریکی در کودک چیست آسان نیست. اما شما باید آن را کشف کنید. اگر اینها محاسبات غلط خود شماست ، باید بلافاصله تاکتیک های رفتاری خود را تغییر دهید. سپس در آینده می توان از برخوردها و گوشه های تیز در روابط با کودک جلوگیری کرد. اگر این گیره های داخلی کودک است که با رشد و فعال سازی تخیل و تخیل همراه است ، لازم است بازی های در حال توسعه را با عناصر مبارزه با ترس در روند ارتباطات گنجانده و یا از یک متخصص کمک بگیرید.
