همه والدین از انحصارطلبی فرزند خود اطمینان دارند. برای آنها ، او باهوش ترین ، باهوش ترین و با استعدادترین است. علاوه بر این ، من می خواهم دیگران نیز چنین فكر كنند. اما اغلب معلوم می شود که حتی پر جنب و جوش ترین کودک در جمع هم خودش را می بندد ، خجالت می کشد و پشت مادر یا پدرش پنهان می شود. این کمرویی کودکانه است.
این مشخصه عمدتا برای کودکان زیر 5 سال است. والدین نباید کمرویی را به عنوان یک اختلال شخصیتی درک کنند. این فقط یک ویژگی روانشناختی است. همچنین تصور اینکه وقتی کودک خجالتی است ، به این معنی است که سطح عزت نفس پایینی دارد ، این یک اشتباه است. کمرویی همچنین می تواند به عنوان یک واکنش دفاعی عمل کند.
چند نکته ساده ، اما نه چندان موثر وجود دارد. آنها به والدین کمک می کنند تا کودک را آزاد کنند.
ابتدا دلیل آن را مشخص کنید. این می تواند مشکلات دیگر ، یا انحراف در توسعه هوش ، یا مشکلات اساسی در برقراری تماس باشد.
دوم اینکه الگوی کودک خود باشید. کودک نباید فرد بلاتکلیف را در شما ببیند. کودک شروع به کپی کردن رفتار شما می کند و خودش جسورتر می شود.
سوم ، بیشتر در مکان های عمومی باشید. او با جهان در تماس خواهد بود و به زودی درک خواهد کرد که هیچ خطری در این زمینه وجود ندارد.
چهارم ، مهارت های اجتماعی را از سنین پایین القا کنید. درباره قوانین آداب و معاشرت ، درباره چگونگی رفتار در جامعه برای ما بگویید. در موقعیت های احتمالی بازی کنید ، سپس درباره اشتباهات رفتاری بحث کنید.
پنجم ، از کودک خود در تحقق آرزوها حمایت کنید. این والدین هستند که باید کودک را حمایت کرده و برای او توضیح دهند که چگونه در شرایط خاص عمل کند.
انتظار نداشته باشید که بتوانید به سرعت با کمرویی کنار بیایید. شما باید روزانه روی این کار کنید.
با بزرگ شدن ، کودک از مراقبت شما قدردانی می کند و از توجه و حمایت والدین شما تشکر می کند.
