شما می گویید: "کمرویی یک بیماری یا رذیله نیست" و حق با شما خواهد بود. اعتقاد بر این است که کمرویی به طور کلی برای دختران مناسب است و تقریباً یک فضیلت است. در واقع ، این ویژگی بسیار رایجتر از آن است که فکر می کنیم. و نه تنها در کودکان. فقط بزرگسالان یاد گرفته اند که کمرویی خود را پنهان و پنهان کنند.
در ابتدا ، هر کودکی دچار تردید در خود می شود و در شرایط عادی ، با گذشت زمان ، با آرامش از این حالت خارج می شود. والدین نباید با چنین کمرویی مبارزه کنند ، این یک تظاهرات طبیعی مربوط به سن آگاهی کودک از خودش است.
اما مواردی نیز وجود دارد که کمرویی کودک از بین نمی رود ، بلکه فقط شدت می یابد. بیایید گام به گام بفهمیم که چرا این اتفاق افتاده و چگونه می توان از آن جلوگیری کرد. ابتدا باید مشخص کنید که مشکلی در مورد فرزند شما وجود ندارد. ممکن است او فقط عاشق تنهایی باشد و به تنهایی خسته نشود. کودکی که به کمک نیاز دارد اینگونه به نظر می رسد. او در برقراری ارتباط با همسالان و گاهی اوقات با بزرگسالان دشواری هایی را تجربه می کند ، از این واقعیت رنج می برد که تنهاست و در برابر هر انتقادی واکنش بسیار دردناکی نشان می دهد - او خود را کنار می کشد و به سمت خودش می رود. در محیط غریبه ها ، او بسیار محدود رفتار می کند و وقتی تمام توجه به او جلب می شود ، از دست می رود.
اگر فرزند شما متناسب با توصیف دوم باشد چه می کنید؟ این ساده است: برای بالا بردن عزت نفس کودک باید به طور نامحسوس از او حمایت کنید. سعی کنید او را با کاری که می تواند انجام دهد مشغول کنید و بعد از موفقیت هر یک را تحسین کنید. اگر مشکلی پیش نیامد ، به هر حال ابتدا آن را تحسین کنید ، و سپس ، انگار به طور اتفاقی ، پیشنهاد دهید که همان کار را انجام دهید ، اما با روشی کمی متفاوت ، در نتیجه خطا را اصلاح کنید. بیایید مثالی بزنیم. اگر کودکی گل وارونه کشیده است ، نخندید و بدوید تا نقاشی خود را به همسایگان و همسر نشان دهد. کودک را برای رنگ ، اندازه ، نسبت های انتخاب شده تحسین کنید و سپس پیشنهاد دهید که نه یک بابونه ، بلکه یک گل رز ، بلکه به ترتیب صحیح با شما بکشد.
کودک باید آگاه باشد و درک کند که این انتظارات شما را برآورده می کند ، حتی اگر نمره بدی از مدرسه بیاورد. و این که شما به کودکی سرزنش می کنید ، انتقاد از خصوصیات شخصی او نیست ، بلکه تمایل به بهتر کردن او است. به یاد داشته باشید چند بار جمله "و همسایه کولیا ، در سن شما ، قبلاً خودش بندها را بسته است ، خودش اسباب بازی ها را برمی دارد و همیشه به مادر کمک می کند" را گفتید. معلوم می شود که کودک از کودکی احساس می کند که به اندازه والدین خوب نیست ، مانند پسر همسایه. این احساس ایجاد می شود و به خودباوری و در بزرگسالی تبدیل می شود.
