کار با کودکان خیابانی را می توان به چهار مرحله تقسیم کرد. هر كدام از آنها برای یك هدف مشترك هدف دارند - آوردن كودك به یك محیط قابل قبول از نظر اجتماعی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در مرحله اول کار با کودکان خیابانی ، انجام یک تشخیص کلی ضروری است. ابتدا مکان کودکان را مشخص کنید. ماهیت زندگی کودکان را مطالعه کنید ، تعداد کودکان دائمی را در گروه شناسایی کنید ، از سن و جنسیت آنها مطلع شوید. همچنین لازم است رهبر گروه شناسایی شود ، زیرا وی در ارتباط با دیگران واسطه خواهد بود. مهم است بدانید که آیا گروه کودکان تحت تأثیر بزرگسالان دیگری قرار دارند یا خیر. تعیین نحوه کسب درآمد بچه ها نیز مهم است.
گام 2
بعد ، شما باید یک آشنایی اولیه انجام دهید. برای چنین عملیاتی ، دو نفر به گروهی از کودکان خیابانی اعزام می شوند: یک مددکار اجتماعی و یک روانشناس. ظاهر آنها باید دموکراتیک باشد تا بر تفاوت بینایی تأکید نکند. ارتباط باید از طریق بقیه کودکان ، در خاک آنها ، آغاز شود. از موضوعات خنثی در مکالمه خود استفاده کنید.
مرحله 3
مرحله بعدی کمک مستقیم به کودکان است. اطلاعات اولیه در مورد مکان های کمک رایگان به آنها بدهید ، اقدامات بهداشتی احتمالی را انجام دهید. بسته به بودجه موجود ، کمک مادی (تهیه دارو ، غذا) ارائه دهید.
مرحله 4
آخرین قدم همراهی انتقال کودک از یک محیط خیابانی به یک محیط قابل قبول اجتماعی است. در این مرحله ، کودکان بیشتر به حمایت روانی احتیاج دارند. کارهای سازمانی را برای استقرار کودک در نهادهای اجتماعی انجام دهید.
