در زندگی تقریباً هر شخصی ، این سال مطرح می شود که آیا باید در مورد مرگ یکی از عزیزان با کودک صحبت کرد؟ اگر بگوییم چگونه و کی؟ چه کلماتی را انتخاب کنید تا روان کودک آسیب نبیند؟
روانشناسان بدون شک معتقدند که گفتن آن ضروری است. اگر سعی کنید آن را پنهان کنید ، دیر یا زود کودک هنوز از شخص دیگری یاد می گیرد یا حدس می زند ، و این یک منفی در روابط با والدین خواهد بود. کودک نباید فریب بخورد ، در غیر این صورت اعتماد به والدین از بین می رود. و سپس کودکان واقعاً وضعیت بزرگسالان را احساس می کنند. و اگر یک بزرگسال دچار ضرر شود ، کودک می فهمد که اتفاقی می افتد و از اینکه نمی تواند دلیل آن را بفهمد عصبی می شود.
لازم است در اسرع وقت کودک را در مورد مرگ آگاه کنید. کودک زیر 7 سال هنوز نمی تواند کاملاً بفهمد که مرگ برای همیشه لطفاً است. و کودکان نمی دانند که چگونه به اندازه بزرگسالان طولانی و عمیق تجربه کنند. بنابراین ، آنها اخبار را با مفهوم کودکانه خود از جهان دریافت خواهند کرد. شایسته است برای کودک توضیح دهیم که مرگ چیست. این توضیحات به بزرگسالان بستگی دارد. از ایده خودشان در مورد مرگ (الحادی یا مذهبی). اطلاعات باید به صورت دوز داده شود ، اما اگر سوالی وجود دارد ، سعی کنید تا حد ممکن دقیق و آسان به آنها پاسخ دهید. و فراموش نکنید که اگر کودک چیزی نپرسد ، این به معنای نگرانی او نیست. او فقط سعی می کند مفهوم جدیدی را برای خود - مرگ - در آگاهی خود قرار دهد.
اما اینکه آیا لازم است کودک را به تشییع جنازه برسانید بحث است. هیچ پاسخ مشخصی برای آن وجود ندارد. به نظر من ، بهتر است کودک را نگیرید ، بلکه برای او توضیح دهید که فقط بزرگسالان به مراسم خاکسپاری می روند. اما بعداً لازم است کودک را به گورستان ببرید و محل دفن را نشان دهید.
و نباید فراموش کنیم که کودک حق تجربیات و عواطف خود را دارد. لطفا این را درک کنید به او فرصت دهید احساسات خود را بیان کند. کودکان همه چیز را از بزرگسالان می آموزند. بنابراین ، نه تنها رفتار کودک در این لحظه ، بلکه نگرش او نسبت به غم و اندوه در بزرگسالی نیز به نحوه رفتار خانواده در طول تجربه غم بستگی دارد. اگر بزرگسالان وانمود کنند که هیچ اتفاق وحشتناکی رخ نداده است ، کودک در این شرایط دقیقاً این رفتار را می آموزد ، و اگر بالعکس ، احساسات بسیار شدیدی را تجربه می کنند ، کودک ممکن است ترسیده باشد و در آینده چنین رفتاری داشته باشد. بنابراین ، شما نباید از گفتن تجربیات به کودک و نشان دادن غم و اندوه خود خجالت بکشید ، فقط توجه کودک را به طور مداوم معطوف این امر نکنید. به هر حال زندگی ادامه دارد و شما باید خود را جمع کنید و ادامه دهید. بزرگسالان نه تنها در قبال خودشان ، بلکه در قبال زندگی شاد فرزندشان نیز مسئول هستند.
