وقتی نوزادی در خانواده ظاهر می شود ، هم برای والدین یک شادی بزرگ است و هم یک مسئولیت بسیار بزرگ. پس از همه ، اکنون به آنها بستگی دارد که کودک سالم ، کاملاً رشد یافته و کاملاً آماده برای یک زندگی مستقل رشد کند. و برای این فقط مراقبت از او ، تأمین غذا و لباس برای او و محافظت از او در برابر خطرات کافی نیست. والدین باید از تغییرات طبیعی که در فرزندشان بزرگ می شود آگاه باشند.
آناتومی کودک چگونه تغییر می کند
نوزادان تازه متولد شده دارای سر و پاهای کوچک نسبتاً بزرگ (در مقایسه با طول کلی بدن) هستند. با افزایش سن ، بدن او طولانی می شود و این عدم تعادل به سرعت از بین می رود. در طول سال اول زندگی کودک ، قسمت تحتانی صورت او رشد می کند و تقریباً گرد است. در سن دو سالگی ، فک پایین به رشد خود ادامه می دهد ، اما با سرعت کمتری. طول نسبی پاها نیز افزایش می یابد. با آغاز مدرسه ، تورم مشخصه صورت کودکان عملاً از بین رفته است. در نوجوانی ، نسبت چهره کودکان تقریباً مشابه بزرگسالان است. از طرف دیگر ، به دلیل رشد سریع بافت استخوانی ناشی از تغییر در ترکیب هورمونی ، ممکن است اندام ها به طور نامتناسبی طولانی به نظر برسند.
چه تغییراتی در روانشناسی کودک هنگام بزرگ شدن رخ می دهد
کودک کاملاً درمانده و فقط با مجموعه محدودی از رفلکس های شرطی به دنیا آمده است. اما یک سال او چیزهای زیادی را می داند ، به عنوان مثال ، او با اطمینان می نشیند ، سریع می خزد ، سعی می کند راه برود ، والدین و دیگر افراد نزدیک را به خوبی می شناسد ، قادر به جمع آوری ساختارهای ساده مانند اهرام است. او آغاز تفکر انتزاعی است. در بسیاری از موارد ، کودکان یک ساله سعی می کنند صحبت کنند.
در سه سالگی ، كودكی كه به طور عادی رشد كرده می تواند به تنهایی صحبت كند ، بدود ، بپرد ، از سه چرخه استفاده كند و از كارد و چنگال استفاده كند. او هماهنگی حرکات ، مهارت های حرکتی خوب را به خوبی توسعه داده است. به او می توان بهداشت ، مهارت های اساسی مراقبت از خود ، نظم و انضباط را آموزش داد.
با گذشت سالها ، کودک نه تنها از نظر تشریحی ، بلکه از نظر روانشناختی نیز رشد و نمو بیشتری می یابد. به طور معمول ، والدین تا دوران بلوغ نباید مشکلات جدی در رفتار ، اطاعت و … او داشته باشند. در این زمان ، ترکیب هورمونی بدن به طرز چشمگیری تغییر می کند. بنابراین ، تا همین اواخر ، یک کودک ساکت ، مطیع و مودب می تواند فراتر از شناخت تغییر شکل دهد. او غالباً بی ادبانه رفتار می کند ، می تواند به معنای واقعی کلمه ، از عقده های ظاهری خود رسوایی ایجاد کند. والدین باید صبور باشند ، درک کنند ، زیرا این یک رفتار طبیعی برای بیشتر نوجوانان است. این در طول سالها می گذرد. در این سن کودک به حمایت والدین نیاز دارد. نیازی نیست او را به خاطر رفتار نامناسب سرزنش کنید ، خود را در این سن به یاد بیاورید.
