اگر کوچولوی شما تصمیم گرفته است که پیاده روی روی اسب بسیار دلپذیرتر است و وزن او از بدو تولد تاکنون دو برابر شده است ، کاملاً ممکن است که شما نخواهید داوطلبانه بیرون بروید. هر پشتی نمی تواند در برابر چنین شاهکاری هایی مقاومت کند. بیایید سعی کنیم نحوه بودن را دریابیم.
برای کسانی که از صندلی چرخدار خارج شده اند حداقل سه راه وجود دارد:
1. به او به روشی دوستانه آموزش دهید.
2. گریه را نادیده بگیرید و بپیچید.
3. از وسایل کمکی دیگر استفاده کنید.
بیایید هر یک از آنها را با جزئیات بیشتری در نظر بگیریم.
1) به روشی دوستانه - این باعث نمی شود کودک گریه کند. اگر شما طرفدار "گریه کردن ، آرام کردن و کاهش فشار نیاوردن" نیستید ، پس نمی توانید با چهره ای شاد به سمت گریه صوتی کودک خود بروید. این شکنجه ممکن است برای شما ترسناک تر از پوشیدن آن به مدت هشت ساعت به پشت باشد.
- در وضعیتی تغذیه شده و با روحیه خوب قدم بزنید. هرچه رفاه کودک بهتر باشد ، شانس موفقیت نیز بیشتر است.
- خود را با اسباب بازی های مورد علاقه خود ، نوک سینه ها ، دندان های دندان درآورید. آنها حواس خود را از هوی و هوس باز می دارند.
- همچنین در زرادخانه بسیاری از مادران با استفاده از ترقه ، سوخاری ، کلوچه یا سایر مواد غذایی هنگام راه رفتن. به خاطر داشته باشید که باید میان وعده های کافی برای سفر وجود داشته باشد.
با ژست کالسکه کودک آزمایش کنید. شاید دوست ندارد دراز کشیده سوار شود یا برعکس ، از نشستن خسته شده است. کالسکه را رو به رو و از خود دور کنید. برخی از کودکان نوپا دوست دارند در حالی که روی شکم دراز کشیده اند سفر کنند. چرا که نه؟
- اتفاق می افتد که با تغییر کالسکه وضعیت اصلاح می شود. در یکی از آنها ناخوشایند بود ، انجمن های ناخوشایند دوباره ظاهر شدند ، و در دیگری خوب و راحت شد. اگر می توانید کالسکه جدید خود را زین کنید.
از همه مهمتر ، اگر می خواهید با چرخ راه بروید ، بدون جنگ تسلیم نشوید. کودک را بنشینید ، او را تا جایی که آرام شود رانده و قبل از اینکه او را بلند کنید ، تمام روش های فوق را امتحان کنید. توقف کنید ، یک اسباب بازی را در دستان خود قرار دهید ، پستانک بدهید ، لبخند بزنید و راه رفتن خود را ادامه دهید.
2) اگر فکر می کنید گریه دستکاری محض است ، پس می توانید برای مدتی هوس بازها را نادیده بگیرید. طرفداران با تجربه این سبک تربیتی استدلال می کنند که کودک درسی می آموزد: "گریه کن - گریه نکن ، و آنها مرا از کالسکه بیرون نمی کشند." بار اول آسان نخواهد بود و حیف است که گوش کنید و اطرافیان به شما نگاه عجیب و غریبی داشته باشند اما بیرون رفتن برای پیاده روی ترسناک نیست.
- به ازای هر صدای جیر جیر کودک را از کالسکه خارج نکنید. صبر کنید تا او آرام شود و فقط پس از آن او را بیرون بیاورید تا غذا بدهد یا لباس عوض کند.
- برای آرام کردن جیغ ، می توانید کالسکه را تکان دهید ، پستانک ارائه دهید ، اما به هیچ وجه آن را در آغوش خود نگیرید.
3) راه هایی برای دور زدن کالسکه نیز وجود دارد: زنجیر ، کانگورو ، کوله پشتی و استفاده از پدر به عنوان وسیله حمل و نقل کودک. حداقل پشت سر مادرم کمی راحت تر است. برای یک شبکه ایمنی از یک زنجیر استفاده کنید یا بلافاصله برای پیاده روی در آن بیرون بروید. وقتی کودک راه رفتن را یاد می گیرد ، می توانید او را از طریق دسته هدایت کنید. زمین های بازی با تاب نیز ذخیره می شوند. نشسته بر روی زانوهای مادرش ، یک شورشی جوان می تواند برای مدت طولانی چرخش کند.
به عنوان یک قانون ، دوست نداشتن کالسکه با گذشت زمان ، نه برای همه ، بلکه برای بسیاری گذشت. گزینه های مختلف را امتحان کنید ، صبور باشید ، اما مهمتر از همه - به یاد داشته باشید که پیاده روی باید هم برای کودک و هم برای والدینش شادی آور باشد.
