سن انتقالی سخت ترین دوره زندگی یک کودک در حال رشد است. روان شناسان به همراه بحران میانسالی و دوران بازنشستگی یکی از مراحل حساس زندگی محسوب می شوند.
چرا سن انتقالی است
در سن 10-12 سالگی کودکان یک دوره بلوغ سریع را شروع می کنند که تا 15-17 سال طول می کشد. بدن یک نوجوان دچار تغییرات داخلی و خارجی قابل توجهی می شود - ویژگی های ثانویه جنسی ظاهر می شود ، تغییرات صدا ، ویژگی های صورت تیزتر می شود. بدن و اندام ها طولانی می شوند ، در این دوره است که سریع ترین رشد رخ می دهد. غالباً ، خود نوجوانان وقت ندارند تا با نسبت جدید خود سازگار شوند ، بنابراین ناجور و زاویه دار به نظر می رسند. همه این تغییرات تحت تأثیر آزاد شدن افزایش هورمون ها رخ می دهد ، که بر فعالیت سیستم های غدد درون ریز ، عصبی و خودمختار بدن تأثیر می گذارد. افزایش هورمونی باعث پدیده های منفی نوجوانی مانند بروز آکنه ، افزایش چربی مو و پوست ، کاهش چشمگیر وزن یا افزایش وزن ، افزایش یا کاهش فشار خون می شود. بسیاری از والدین با اضطراب در انتظار سن انتقالی هستند - کودک می تواند رفتار خود را به شدت تغییر دهد ، خود را کنار بگذارد یا غیرقابل کنترل شود.
روانشناسی نوجوانی
نوجوان در حال رشد شروع به درک این می کند که او دیگر کودک نیست. او استقلال بیشتری پیدا می کند ، می خواهد علایق ، لباس و دوستان خود را انتخاب کند و در برابر حمله به فضای شخصی واکنش تهاجمی نشان می دهد. این سن با حداکثر گرایی مشخص می شود - یک نوجوان در هر رویداد ناچیز اغراق می کند ، به دلیل یک چیز کوچک می تواند به افسردگی بیفتد ، یا یک نگاه گاه به گاه را به عنوان وجود همدردی قلمداد کند. افزایش هورمونی منجر به تغییر شدید روحیه و بروز خشن احساسات می شود. بنابراین ، گروهی از نوجوانان که در خیابان راه می روند اغلب پر سر و صدا و بسیار سرحال هستند. با این حال ، پس از چنین سرگرمی ، می تواند کاهش عاطفی شدیدی داشته باشد. این تغییر روحیه همچنین منجر به آزمایش های مکرر با ظاهر می شود. نوجوانان بسیار قابل پیشنهاد هستند. آنها به راحتی به شعارها و شعارهای روشن گوش می دهند ، آنها معتقدند که هنگام پیوستن به هر جنبشی از جمعیت برجسته می شوند. این اغلب توسط رهبران بی پروا از سازمان های مختلف استفاده می شود.
چگونه با یک نوجوان ارتباط برقرار کنیم
بیشتر والدین از شروع بلوغ ترس دارند. با این حال ، چگونگی سپری شدن این دوره کاملاً به آنها بستگی دارد. بسیاری از والدین می گویند که آنها متوجه نحوه گذار نشده اند ، زیرا آنها ارتباط صحیحی با فرزندان خود برقرار کرده اند.
اول از همه ، شما باید درک کنید که کودک شما دیگر یک کودک نوپا نیست. او نظر خودش و حقوقش را دارد. از ورود به اتاق او خودداری کنید ، به وسایل و تلفن او دست نزنید - نوجوان نسبت به اموال خود بسیار حسادت می ورزد. بپذیرید که ممکن است او خیلی روشن پوشیده باشد. لباس تحریک آمیز یا غیررسمی ، گوش دادن به موسیقی "وحشتناک" و صرف وقت بیشتر با دوستان نسبت به شما. بنابراین او استقلال خود را اعلام می کند. در عوض ، با کودک بالغ خود دوست شوید. با او در شرایط برابر صحبت کنید ، از زندگی خود قصه بگویید ، در مورد امور او س askال کنید. اما به نظر نمی رسد که این کار مانند بازجویی باشد. با دوست شدن با نوجوان خود ، می توانید به راحتی سن انتقالی را با هم "پشت سر بگذارید".
