با شروع سال تحصیلی ، بسیاری از والدین فکر می کنند: کودک چه علامت هایی در مدرسه خواهد داشت ، آیا توانایی انجام همه کارها را دارد و چگونه او را از تنبلی باز می دارد.
نکته اصلی این است که کودک مشغول است
چرا برای والدین اینقدر مهم است که کودک در طول روز مشغول باشد - دروس ، بخشها ، محافل ، خواندن ادبیات مفید؟ متأسفانه انگیزه بسیاری از افراد نه تنها با این انگیزه است: به کودکان همه چیز را بدهند تا بیشترین بهره را از زندگی ببرند. بسیاری از بزرگسالان ناخودآگاه به این مسابقه می پیوندند: کدام یک از فرزندان آشنایان خود قبلاً به یک زبان خارجی صحبت می کنند یا در مسابقات المپیاد شرکت می کنند و انتظار موفقیت مشابهی را از فرزند خود دارند. البته ، کسانی هستند که از اوقات فراغت کودک می ترسند ، زیرا ممکن است وارد یک شرکت بد شود یا "کار اشتباهی انجام دهد".
با این وجود ، امتناع کودک از انجام کاری همیشه به معنای تنبلی در درک منفی که به آن عادت کرده اند نیست. در روانشناسی به تنبلی "مقاومت" می گویند. و برای جلوگیری از انتقال همه مسئولیت ها به کودک ، لازم است که درک کنید چرا کودک "مقاومت" می کند:
1. کودک انگیزه ای ندارد. فقط درصد کمی از کودکان انگیزه تربیتی دارند. و ، به عنوان یک قاعده ، مدارس کمی مشغول شکل گیری آن هستند. اصولاً روند یادگیری برای کودکان خسته کننده و جالب نیست. والدین می توانند در جذب کودک برای یادگیری مشارکت داشته باشند: احساسات خود را به اشتراک بگذارید ، آنچه را که با هم خوانده اند بخوانید و بحث کنید و صمیمانه از پیشرفت او لذت ببرید.
2. کودک دچار استرس شده است. اگر کودکی احساس امنیت ندارد ، پس فرصت لذت بردن از اتفاق جدید از بین می رود ، نیازی به یادگیری نیست. اگر در طول روز مدرسه ترس ، شرم ، استرس را تجربه کند ، در پایان روز بی احساس و خسته می شود. بدون درک شرایط ، برای یک بزرگسال راحت تر می تواند او را به تنبلی متهم کند. اما والدین نه تنها از نظر سلامت جسمی ، بلکه از نظر عاطفی نیز مسئولیت دارند. از کودک خود بپرسید:”آیا برای شما در مدرسه مشکل است؟ آیا این مربوط به همکلاسی ها ، معلم یا دروس است؟ بسته به پاسخ ، به کودک راه حلی برای مسئله پیشنهاد دهید.
3. کودک به خودش اطمینان ندارد. عدم ایمان به خود نیز می تواند منجر به "هیچ کاری" نشود. اگر والدین نسبت به فرزندانشان انتقاد کنند و بخاطر ستایش بخل ورزند ، پس آنها خود را "اینگونه" نمی دانند. بر این اساس ، اگر فقط نارضایتی و انتقاد از افراد نزدیک را می شنوید ، چرا باید کاری انجام دهید.
شما می توانید و باید تنبل باشید
قبل از اینکه کودک را به تنبلی متهم کنید ، از او بپرسید که در حال حاضر چه کاری انجام می دهد؟ اگر او روی تخت دراز کشیده و به موسیقی گوش می دهد ، در مورد برنامه های او س askال کنید و موارد آینده را نشان دهید ، به او یادآوری کنید که همیشه آماده گوش دادن به او و کمک هستید ، اما فشار ندهید. از این گذشته ، او می توانست با احساس ناراحتی از مدرسه به خانه بیاید: او یک شیطان پیدا کرد ، با یک همکلاسی دعوا کرد. به او فرصت دهید تا به خود بیاید ، با خودش باشد و آنچه را اتفاق افتاده هضم کند. از این گذشته ، یادگیری گوش دادن و شنیدن خود مهارتی مفید است که به شما کمک می کند در آینده خود را نشکنید.
