سن انتقالی عبارتی است که مانند کابوسی در قلب برخی از والدین می پیچد. برخی دیگر این دوره را پشت سر گذاشته اند ، دیگران فقط جلوتر هستند ، اما آنها دیگر از آمدن آن ترسیده اند. داستان های ترسناک و خطرات و دشواری های آن بسیار زیاد است ، اما آیا می توانید از آنها اجتناب کنید ، آیا می توانید با دوران انتقالی کنار بیایید؟ البته که بله.
دستورالعمل ها
مرحله 1
یک فرد به سن انتقالی ، و همچنین هر مرحله بحران ، کل زندگی خود می رود ، و بنابراین ارزش آن را دارد که از قبل آماده شوید. فرزند خود را بزرگ کنید تا فشار اقتدار شما را احساس نکند ، برای او مربی نباشید بلکه شخصی باشید که می توانید به او اعتماد کنید.
گام 2
سعی نکنید فرزندتان را درگیر نگرانی های خود با شما کند. این به هیچ چیز منجر نمی شود ، مگر اینکه او به سادگی از شما نزدیک شود و در دوره نوجوانی ، او فقط با قدرت بیشتری به دنیای خود می رود. با مثال خود ، فرصت و اهمیت پشتیبانی ، اعتماد به مکالمه را نشان دهید. اگر از همان کودکی با کودک خود باز هستید ، پس او برای ملاقات شما باز می شود و در سنین انتقالی با مشکل سرکوب یا پنهان کردن برخی اقدامات روبرو نخواهید شد.
مرحله 3
فرزند خود را مجبور به زندگی با تهدید به مجازات نکنید. خیلی اوقات کودکان از ترس اینکه مورد سرزنش قرار بگیرند چیزی را قبول نمی کنند. این روش تربیتی فقط به این واقعیت منجر می شود که آنها نه تنها چیز بد را یاد نمی گیرند ، بلکه برعکس ، بیشتر اوقات این کار را شروع می کنند: آنها دروغ می گویند ، پنهان می شوند ، نمی گویند. شما همیشه باید در کنار کودک باشید ، سعی کنید دلایل اقدامات او را درک کنید ، آن را رقم بزنید. برای قضاوت عجله نکنید ، شاید او انگیزه های خاص خود را برای این یا آن عمل داشته باشد. همیشه سعی کنید اوضاع را با کودک خود در میان بگذارید و با هم راهی پیدا کنید.
مرحله 4
با س questionsالات در مورد تمام جزئیات زندگی اش او را تحمل نکنید. سن انتقالی زمانی است که او سعی می کند استقلال خود را ثابت کند ، برجسته شود ، فردیت نشان دهد ، اما هنوز نمی داند چگونه. به او فرصت دهید خود را پیدا کند ، آزمایش کند. غالباً در یک دنیای انتقالی ، والدین محدودیت های خود را از ترس اینکه فرزندشان در یک شرکت اشتباه سقوط کند ، شروع به سیگار کشیدن ، نوشیدن مشروبات الکلی و ترک مدرسه می کنند ، تشدید می کنند. البته نباید كودك را كاملاً بدون مراقبت رها كنید و همه چیز را به صلاحدید او بسپارید. اما یاد بگیرید که به نوجوان اعتماد کنید ، اجازه دهید او سعی کند ، اشتباه کند ، از زندگی یاد بگیرد. اگر از همان کودکی به او احترام و اعتماد داشتید ، او خودش برای مشاوره به شما می آید و نظر شما را جویا می شود ، در صورت بروز مشکل به شما می گوید. او را در خانه احساس بزرگسالی کنید تا مجبور نشود برای نشان دادن استقلال خود به روشهای شدید متوسل شود.
